Nýja Ísland - 01.12.1904, Blaðsíða 7

53
sjón, sem sézt hefir". Þetta gefur í skyn,
að hún á að vera „sport“-stúlka, gerfileg
og fögur, en „sport“-stúlkur hafa fallegan
vöxt og skemtilegan limaburð* 1). En hvað
sér maður svo þegar Glory kemur inn ?
Svolítinn stelpuhnokka, með stelpuhár og
vöxturinn einua líkastur kampavíns-flösku;
þó leikurhún bezt í fyrsta þætti; en hverj-
um þeim, sem séð hefir fjörstúlku í glöð-
um hóp — og hún á að vera lífið og sálin
í hópnum — dylst, ekki, aðfrök. G. E. vant-
ar einnig mikið hér. Þegar maður sór Glory
næst— í öðrum þætti —eru liðin tvö ár og
hún orðin söngmær. Henni er þá lýst
með „mikilfenglegt andlit", „eldleg" augu
o. s. frv. o. s. frv., en þetta vantar alt.
Og hver sem segir hlutdrængislaust frá og
vit hefir á, hlýtur að kannast við, að leikn-
um er öllurn rnjög ábótavant. Þetta kem-
ur strax franr, þegar Storm fer að tala við
hana í öðrum þætti. Hún byrjar strax
svo geyst, að ekkert verður eft.ir þegar á
herðir og mest liggur á. Svona verður
stöðugt í öllurn leiknunr hjá benni, sama
endurtekningin upp aftur og aftur, en vant-
ar allan stígandi þunga. En verst fer
samt samtalið i þriðja þætti. Mér finst
tæpast hægt að hugsa sór stúlku, sem
kann manna siði og það þótt svona standi
á, standa og taia við mann jnfnlengi og hún
gerir og snúa að honum baki. Og svo
kemur gráturinn og hláturinn; eins og
það standi í henni biti aðra stuudina en
hina tryllingshlátur. Eg skal vera hrein-
skilinn og segja það, sem mér datt i hug:
„er vorið að sýna vitlausa manneskju?"
Betur fer í fjórða þætti, þvi þá er hlutverkið
orðið meira einhliða, en yfir höfuð finst
mér leikurinn einna mest líkjast því, að
óknyttastelpa væri að gera „sprell". Það
sannar lítið, þótt hrós um Glory hafi hljóm-
að um eyru sumra blaðamauna hér2),
1) Hér tj&ir ekki i niðti að mrcla, ]>ví ])e8si lýsing kem-
ur einmitt heini við lýsing liöf. sjálfa á (ilory 1 'sögunni,
er 9g liofi síðar huft með höiulum.
2) Peir lial’a sumir flutt annara orð, cn ekki sagt sína
því sumir hafa orðið svo hrifnir af þessari
vansmíðuðu Glory, sem skáldið hefir búið
til, og eignað það G. E. Hún hefir notið
þess hér, að hafa fengið betra tækifæri en
nokkur annar leikari á þessu landi hefir
hlotið til að sýna leikhæfileika á, en ekki
léiks síns eða annars atgervis; og ekki er
óg í rninsta vafa um, að bæði frú Stafanía
og fi'öken Gunnþórunn hefðu leyst þetta
verk betur af hendi1). — Að því er aðra
leikendur snertir verður að fara fljótt yfir
sögu. Horatio Drake leikur Helgi Helga-
son mjög snyrtimannlega, enda þarf hann
ekki að hafa mikið fyrir, til að geta sýnt
prúðmonni. — Erkidjáknann leikur herra
Kristján Þorgrimsson og rnætti víst hver
og einn í þeirri stétt vera þakklátur fyrir
að vera „reprosenteraður" oins og herra
Krist.ján gerir hann. -— Lamplugh leikur
herra Friðfinnur Guðjónsson svo snildarvei,
að ekki er hægt að finna missmíði á frá
upphafi til enda. — Sjálfsagt var að Játa
Guðm. T. Hallgrímsson leika Robert Ure,
úr þvi hann var með í leiknum; hanu
þarf svo lítið að liafa fyrit að sýna svo-
leiðis mann. — 1-Iver sem hefir séð fröken
Emilíu Éinarsson leika í Hneykslinu, hlýtur
að undra sig yfir, hvernig hún leikur Polly
Love nú. — Frú Callender leikur fröken
Gunnþórunn Halldórsdóttir prýðisvel.—Það
or hrein íurða, hvað hún nær úr jafnlitlu
hlutverki, og hefði Glory verið leikiu að
sínu leyti eins vel, þá hefðu herrarnir lík-
lega farið heirn með skinnlitla lófana. Jjíka
er það einkennilegt, að Leikfélagið skuii
hafa ráð á að láta jafngóðum leikara og
meinmgn, ])ó einkonuilogtá só, en ])á of auðvitað ábyrgðin
minni.
1) Pað liofir orðið noklcuð langort um Glory, af því
mér fan8t ekki úr vogi að sýna, að mavgt bcr að taka til
ihugunar, ]>egar verið er að reynd að pýna stór lílntvork,
og liofði þó mátt margt floira til týna. Ahorfandinn athugar
þetta oft ekki og lirósar svo því, rem mest ber á í leiknum,
cn gengur alveg fram lijá 8má-nrollumim‘;, sem oft eru sj'nd-
ar moð miklu mciri list, cnda þarf btumlum mikla loikhroíi-
leika til að geta gert eitthvað úr þeim.