Ægir - 01.03.1915, Blaðsíða 5

ÆGIR
37
okkar væntanlega, þá er reynandi að
safna þvi saman, en hræddur er jeg
um að vátryggingarfjelagið, sem tek-
ur skipið i ábyrgð mundi hafa eitthvað
að athuga við orð, sem eru eins lik og
hjoltaug og taugarhjól. Þeir sem lmgsa
um að endurbæta sjómannamál vort,
verða að þekkja ýmsar hugmyndir t. d.
hale = draga með strengjum, hejse —
vinda upp og hive — draga upp. Þessi
orð eru ekki hafandi nema þar sem þau
eiga við. Jeg get ekki sagt á dönsku
hal Siorsejlet, en jeg get sagt, hejs Slor-
sejlet. Jeg get ekki sagt hejs Anker, en
hiv Anker er rjett, og þannig er um ým-
islegt, svo það er margt fleira hjer að at-
huga en að búa til orð yfir hina ein-
stöku hluti á skipum. Dönsku orðin og
skipunarsetningar eru handhægar og
hægt að framhera þær, hinar ensku auð-
veldari og fallegri, en það, sern enn er
komið hjer i þá átt óbrúklegt. Komi
skólaskipið, verður að ákveða á hvaða
máli kenslan eigi fram að fara, það ligg-
ur i augum uppi. — Að ætla sjer að
búa til mál fyrir sjómennina. sem seta
má saman svo vel fari og hugmyndir
þær komi i Ijós, sem einslök orð benda
á, koma þvi inn hjá mönnum að nola
það mál, það er verra viðureignar en
menn alment gera sjer grein fyrir. Vjer
tökum örk af pappír fáum okkur penna
dýfum honum i blek og skrifum. Við
eigum ekki einu sinni islensk orð yíir
ritáhöldin okkar, væri ekki rétt að byrja
á þvi að laga það og þegar það er gert,
byrja á sjómannamálinu islenska?
Skrifað á Benediklsmessu 1915.
Sveinbjörn Egilsson.
Hrakningur á sjó.
Mánud. 1. mars hvarf vjelabáturinn
»H:iffari« frá Sandgerði; var hann eign
Guðmundar Þórðarsonar kaupmanns.
Þennan dag liafði báturinn verið við
veiðar og til hans hafði sjest er aðrir
bátar hjeldu til lands, en um kveldið
lenti hann ekki og var þá sýnilegt að
eilthvað hafði orðið að. Flóabáturinn
»Ingólfur« var þá fenginn til að leita, en
hann fann ekkert og kom aftur svo bú-
inn. Þá var björgunarskipið »Geir« feng-
ið til að leita. Hjelt »Geir« fyrst suður
að Sandgerði, tók þar með sjer kunnug-
an mann Jóhann hreppstjóra frá Akra-
nesi. Hjelt »Geir« íyrst út á miðin þar
sem siðast hafði sjest til bátsins og
þaðan til hafs. 50 sjómílur undan Reykja-
nesi fann Geir bátinn og var það fimtu-
daginn 4. þ. m., og hafðí hann þá verið
i hrakningi þessum nær 3 sólarhringa.
Vjelin hafði bilað og seglin rifnuðu svo
fyrstu nóttina, að óbrúkleg voru.
Fjórir menn voru á bátnum og allir
voru þeir hressir er hann fanst. Flutti
»Geir« svo bátinn til Sandgerðis, var það
á fimtudagskveld og urðu menn glaðir
er þeir lentu, þvi flesta grunaði að þeir
aldrei mundu koma fram.
Tvennum sönum fer nú um það, hvern-
ig segl á þessum bát hafi verið, sumir
segja að þau hafi verið ónýt, aðrir ann-
að, en hvernig sem það hefir verið, þá
ælti þetta dæmi að verða til þess, að
seglaútbúnaður á mótorbátum væri at-
hugaður og ætti að kenna mönnum, að
halda honum i lagi.
í Janúarblaði Ægis i fyrra (1914) er
rninst á áburð á segl, sem ver fúa og
heldur þeim mjúkum; máske að einhverj-
um nú detti i hug að athuga þá grein,
þvi þótt ekki væri til annars að segl