Ægir - 01.03.1919, Blaðsíða 20

34
ÆGIR
sumar. Laxinn seldu þeir til Akureyrar A
1 kr. kíló upp iir ánni, en flöttu hann svo
og söltuðu fyrir kanpanda og flultu til
Húsavíkur. Þaðan var hann sendur með
skipi til Akureyrar á kostnað kaupanda.
Fiskafli var með belra móti á Skjálf-
anda árið sem leið, og vélbátaveiði þar
mun alment hafa geíið arð en hitt, þegar
öllu er á botninn hvolft og væntanleg upp-
bót á íiskverðinu kemur til greina. Róðr-
arbátar munu og hafa haft þar góðan ár-
angur af sjósókn og liöfðu fisk á flóanum
fram undir jól. Nákvæmari skýrslu um
verð á Húsavík býst eg við að fá og senda
Ægi síðar, og fer því nú eigi fleiri orðum
um aflabrögðin þar.
Það er áhugamál Húsvikinga, að koma
þar upp i þorpinu mislitum leiðbeiningar-
ljósum, sem geti sýnt skipum er þar koma
í myrkri hvar þau skuli kasta atkerum.
þorsteinn heitinn Sveinsson raðnnaulur
sagði mér í haust, að Fiskifélagið mundi
kosta luktirnar.
Þingeyingar virðast mörgum fremur hafa
opin augu fyrir nytsemi samvinnu og fé-
lagsskapar. Á Húsavík er féiag er nefnist
»Fisksölusamlag«, eru flestir útvegsmenn í
þeim að undanskyldum kaupmönnum.
Kaupfélag Þingeyiuga styður samlagið.
Félagsmenn afhenda samlagsstjórninni fisk-
inn af bátunum afhausaðan og slægðan.
Stjórnin lætur svo verka hann og gera að
verzlunarvöru það sem hún selur eigi í
sveitirnar. Samlagsmenn fá útborgað áætl-
að verð þegar þeir afhenda fiskinn, en
fullnaðarskil á verðinu þegar aflinn allur
er seldur.
Eigi er minna vert um félagsskap þann
í Mývatnssveit, er nefndur er »Veiðisam-
lagff, og stofnað hefir verið i þeim tilgangi
að koma skipulagi á silungsveiði i Mý-
vatni, auka hana með silungsklaki og
gangast fyrir að silungsnet séu svo stór-
riðnð, að þau taki eigi minni silunga en
12 þumlunga og að smærri silungum sé
slept úr ádrætti, sem og að dorgveiði verði
að einhverju leyti takmörkuð þegar mikið
krækist af smásilungi. Það vakir fyrir
veiðisamlagsmönnum, að drepa sein minst
af silungnum meðan hann er innan við
12 þumluuga, en einalt erfitt að ráða við
það á dorgi.
Af Húsavík fór eg til Mývatns til að
kynna mér helztu silungsklakstöðina þar
hjá Árna bónda i Garði. Klakkassarnir
eru í torfhúsi í túnfætinum, og rennur
ekki sárkaldur uppsprettulækur gegnum
lnisið, og standa kassarnir niðri í lækjar-
vatninu, í göflum þeirra er þélt vírnet svo
vatnið slreymir í gegnum þá. í húsinu voru
nú 12 kassar með hrognum í. Kassarnir
voru um 47 centimetrar á lengd og 34
cm. á breidd, Gróf möl var á kassabotn-
inum. Hrognin höfðu verið tekin i kassana
seint í nóvember. Þarf þá að ná hún-sil-
ungum (gálur nefna Mývetningar þá) með
sem næst fullþroskuðum hrognum og hann-
silunguin (hængum) til að fá svilmjólk-
ina að frjófga hrognin með. Því nær dag-
lega þarf að gæta þess að hreinsa úr köss-
unum þau hrogn sem eru dauð, svo þau
sýki eigi þau sem líf er i, og þykir það
kuldaverk. Venjulega eru silin farin að
lireyfa sig úr hrognunum eftir 70 daga og
eftir aðra 70 daga eru þau laus við kvið-
pokann. Þau þurfa enga fæðu meðan þau
hafa kviöpokann, en eftir að þau losna
við hann þurfa þau eitthvað að eta. Við
Mývatn eru sílin þó eigi fóðruð í kössun-
um, heldur er þeim slept í vatnið þegar
þau þurfa að fá að eta. Þau eru þá flutt
þangað sem eigi er mjög grunt og grýttur
botn, svo þau geli falið sig undir steinun-
um fyrir óvinum sinum. Silungsklak er og
á tveim öðrum bæjum við Mývatn, en að
sögn eigi eius mikið og í Garði. í heiðinni
milli Bárðardals og Mývatns er bær er
nefnist Hörgsdalur, bóndinn þar heitir