Ægir - 01.06.1926, Blaðsíða 17

ÆGI R
109
þeirra voru Ólafur Ólafsson og Sigríður
Traustadóttir, búandi í Breiðavík. Syst-
kini þeirra eru: Trausti efnafræðingur Ól-
afur Finnbogi vélstjóri og Ólöf verzlunar-
inær í Reykjavík. Ólafur faðir þeirra and-
aðist 11. febr. 1898. Eftir það varð móðirin
ein að ala önn fyrir börnunum og fórst það
snildarlega. Að eins 16 ára gamall fór Guð-
mundur, sem var elstur barnanna, að taka
þátt í bústjórninni með móður sinni, og
farnaðist vel. Þá er hann var 18 ára að
aldri, fór hann í búnaðarskólann á Hvann-
evri; nain hann þar búfræði í tvo vetur og
hlaut þaðan hinn bezta vitnisburð. Eftir
að hann hafði lokið búfræðisnámi, var tek-
ið til óspiltra málanna heima í Breiðavík
um húsabætur og jarðrækt, og búnaður rek-
inn með atorku bæði til lands og sjávar.
Hafði Haraldur einkum forustuna við afla-
brögðin. Bjuggu þau mæðgin öll saman
nokkur ár við rausn og risnu. Meðal annars
reistu þau í Breiðavík stórt og reisulegt í-
búðarhús, tvílyft, með steinsteypuveggjum,
undir járnþaki; tún og engi var girt og
grætt út að stórum mun. Vorið 1920 tóku
þeir báðir við búinu af móður sinni. Guð-
mundur kvæntist 18. okt. 1921 Maríu Torfa-
dóttur frá Kollsvik; áttu þau saman tvo
svni, sem báðir eru á lífi.
Haraldur var snemma þroskamikill. Átta
ára var hann að aldri, er hann reri fyrstu
vertiðina með fóstbróður sínum, Jóni
Guðjónssvni, formanni í Breiðavík. Á át-
jánda árinu var hann, er hann byrjaði for-
menskuna sjálfur. Honum var fleygt niður
á smíðar, sem fleira, og smiðaði hann meðal
annars róðrarbáta. Árið 1915 setti hann vjel
í róðrarbát sinn, 4ra mannafar; mun það
hafa verið fyrsta tilraun i því hjeraði með
smávjel í opnum báti. Nú munu vjelknúðu
fiskibátarnir þar í grendinni vera orðnir ná-
lægt 40 að tölu. Haraldur var formaður í
Breiðavíkurveri i 10 ár. Hann tók próf i
siglingafræði, gerðist síðan formaður fyrir
Ólaf konsúl Jóhannesson, kaupmann á
Vatneyri, og stundaði þaðan sjó 5 sumur.
Stýrðu þeir sínuin vjelbátnum hvor fyrir
Ólaf kaupmann, Haraldur og Jón Guðjóns-
son, fóstbróðir hans úr Breiðavík. Kepptu
þeir hvor við annan um aflabrögðin, og
mátti vart á milli sjá, og aflasælastir voru
þeir formanna þar um slóðir. Síðastliðið
haust flutti Haraldur alfarin til Vestmanna-
eyja og kvæntist þar 31. okt. Sigurlaugu
Einarsdóttur ættaðri undan Eyjafjöllum. í
desembermánuði síðastliðnum tók Guð-
mundur sig að heiman úr Breiðavík fyrir-
varalítið til að vera í Vestmannaeyjum yfir
vetrarvertíðina. Móðir þeirra bræðra var í
fylgd með honum til að leita sjer lækninga
við augnameini, er hún hafði hlotið af slysi.
Hún varð eftir í Reykjavik, en Guðmundur
hjelt áfram til Vestmannaeyja. Þannig at-
vikaðist það, að Guðmundur varð með Har-
aldi hróður sínum, — er þá hafði nýlega
tekið að sjer formensku á vjelbátnum Goða-
fossi — í síðustu sjóferðinni. Móðir þeirra
var enn ógróin sára sinna eftir læknaskurð,
er harmafregninni laust yfir.
Báðir voru þeir bræður afreksmenn til
allra verka, hraustmenni að burðum og
gervilegir á vöxt, en þó Haraldur framar.
Hann var með hæstu mönnum (3 álnir á
hæð) og þrekinn að því skapi. Hjeraðs-
læknirinn á Patreksfirði var eitt sinn mcð
þeim bræðrum á báti þeirra heimleiðis úr
kaupstaðaferð. Var þá að ganga í sjóinn, og
kominn allmikill hratti í Breiðavík. Bátur-
inn var hlaðinn, og urðu þeir að lenda við
útíla. Dáðist læknirinn mjög hraustlegar
aðfarir þeirra og handtök, er þeir báru af
skipi í brimsúgnum og ösluðu alhlifaðir
gegnum brimið upp í fjöruna með sína tvo
hveitisekkina (252 pd.) livor í hverri l'erð.
Haraldur var einn þeirra manna, sem alla
laða að sjer með glaðlyndi, gamansemi og
fyndni. Guðmundur var dulari í skapi og
fálátari að jafnaði. En báðir voru þeir