Ægir - 01.07.1932, Blaðsíða 4

158
ÆGI R
25 ára.
Hinn fyrri ritsljóri »Ægis«, hr. Matthías Pórðarson, byrjar ritið á eftirfarandi orðum, sem
eru hin fyrstu er par birtust og voru send til prentunar í prentsmiðjuna Gutenberg (sem pá
var nýlega stofnuð), hinn 10. júlí 1905, og hefur pað siðan verið prentað par.
»Velurinn 1899 sendum við ritstjóri
Skapti Jósepsson á Seyðisfirði, boðsbréf
út um landið að fiskiveiðariti, sem við
böfðum í hyggju að gefa út, en af því
undirtektirnar urðu daufar var hætt við
fyrirtækið.
í fyrravetur vakti ég máls áþviískip-
stjórafélaginu »Aldan«, hve mikil nauð-
syn bæri til að sjómenn og fiskimenn
befðu slíkt rit og var því vel tekið; komst
málið svo langt að kosin var þriggja
manna nefnd, til að undirbúa þetta, fá
upplýsingar um hvað útgáfan mundi
kosta m. m. og semja við hr. adjunkt
B. Sæmundsson um, að hann tæki við
ritstjórninni, eða vildi að meira eða minna
leyti styðja að útgáfunni. Hr. B. S. kvaðst
hafa svo mikið annríki og ýmsar aðrar
orsakir yllu þvi, að hann ekki gæti tekið
slikt að sér, en lofaði að styrkja það að
öðru leyti eftir föngum og eftir því sem
hann hefði tima til. Ur útgáfu ritsins
varð svo ekki í það skifti, og var þá á-
kveðið að fresta því lil haustsins 1904.
Sama haust fór ég til Noregs og þegar
ég kom heim aftur, var málið við sama
og hafði ekkert verið gert i þvi frekara.
Af áhuga fyrir málefninu og fyrir á-
skoranir einstakra manna kringum landið
vil ég nú hyrja á fyrirtæki þessu, þar
sem ég sé að þörfin fer sívaxandi, en
engar líkur til að aðrir munu verða til
þess, jafnframt þó mér sé ljóst hve
vandasamt og ábyrgðarmikið það starf er,
sem ég telcst á hendur.
Ávarp til landsmanna.
Jafnvel þótt rit þetta eigi aðallega að
ræða þau málefni er varða sjómanna og
fiskimannastétt landsins, þá viljum vér
samt með línum þessum ávarpa alla
landsmenn undantekningarlaust, þar sem
það er vor skoðun, að velferð landsins
er undir því komin að sjávarútvegur og
siglingar jafnt sem búnaðarræktun taki
sem mestum framförum. f*að mun eng-
um dyljast að með auknum fiskiveiðum
eykst verzlun og samgöngur, og þetta er
eitt af aðalskilyrðunum fyrir velgengni
allra landsmanna jafnt bænda sem sjó-
manna.
Landbúnaðurinn er aðalatvinnuvegur
landsins, en til þess að hann geti þróast
sem mest, þurfa fiskiveiðar landsmanna
að eflast. Því með vaxandi sjómanna-
stétt eykst markaður fyrir afurðir land-
bóndans, jafnframt sem auður færistinn
í landið og við það vex gjaldþol þjóðar-
innar, svo hún verður færari um að bera
þær byrðar, sem vaxandi menning legg-
ur henni á herðar.
Margir hafa endurtekið þau orð bæði
fyrr og síðar, sem enskur ferðamaður
hefur sagt: »að væru fiskiveiðarnar al-
mennilega stundaðar þá gætu þær orðið
ótæmandi auðsuppspretta fyrir landið«.
Fiskigrunnin kringum landið eru að
minnsta kosti um 1600 □ mílur og eins
og gefur að skilja ættu þau að vera sem
mest notuð af okkur sjálfum, þar sem við
eigum margfallt betri aðstöðu hvað snertir
nærveru þeirra, og við ættum að geta fært