Ægir - 01.04.1934, Blaðsíða 5

ÆGIR
91
að sér forystu á bát eða skipi allt upp
að 60 tonnum.
Sjóferðabókin skýrir rétt og satt frá
að maðurinn hafi verið ráðinn á einn
eða annan bát, í svo og svo langantíma
og ekkert hægt að vefengja þar, þegar
prófskírteini eru afhent, en þó má við
þetta gera athugasemd.
Á tuttugu tonna mótorbát eru t. d. lög-
skráðir 11 fiskimenn. Af þeim fara fimm
með bátinn, en sex eru á landi til að
hirða þann afla, sem að berst. Að lok-
inni vertíð, fer svo hver með sina sjó-
ferðabók, sem sannar, að hann hafi ver-
ið skráður á tiltekinn bát, tiltekinn tíma
og skrifar ráðningarstjóri undir.
Hafi nú einhver verið skráður á báta,
í samtals 24 mánuði, verið á sjótrjánum
í 16 mánuði, en við fiskhirðingu á landi
i 8 mánuði, þá sést engin athugasemd
um það í bókinni og á því er ekkiauð-
ið að vara sig, þegar afhent eru skírteini,
ef eigandi bókarinnar er þannig gerður
að láti þess ekki getið þótt hann viti, að
hann vanti siglingatíma, dirfska hans og
kæruleysið svo, að hann hugsar að eins
um að öðlast þau réttindi, sem veita
honum atvinnu sem skipstjóra, þótt hann
hafi ekkert til brunns að bera, sem ger-
ir hann færan til sliks starfs, nema það
eitt að drasla einhvernveginn út lóðinni
°g draga hana inn. Hér er eitt atriði,
sem félagsskapur formanna gæti lagað
°g þeir gætu á fundum sinum, leiðbeint
ungum byrjendum í svo ótal mörgu, sem
þeim gæti orðið að liði á sjó.
í veiðistöðvum erlendis, eruformanna-
félög víðast hvar og er sárt til þess að
vita, að ekkert í þá átt sé hér meðal for-
manna mótorbáta. Slík félög hafa nóg
verkefni, því þau vinna bæði að sínum
e'gin og annara hagsmunum. Þau hafa
a dagskrá slys, sem fyrir koma úr veiði-
stöðinni, kryfja til mergjar ástæður til
þeirra og reyna að lagfæra búnað báta
svo, að ekki megi því um kenna er
næsta slys verður, að ekkert hafi verið
gert. Geti slík formannafélög þróast er-
lendis, því skyldu þau ekki geta þróast
hér, þar sem mörgu fleiru þarf aðkippa
í lag, heldur en þar.
Væru hér slík félög, myndu þau án
efa vinna að undirbúningi til að taka á
móti þeirri aðstoð, sem tilvonandi björg-
unarskútum er ætlað að veita bátum í
nauð, svo skemmdir verði sem minnst-
ar við skipshlið, og ýmislegt fleira í því
sambandi, sem athuga þarf, því það er
ekki svona út í loftið, þegar máske þjak-
aðir menn, leggja að skipi í stórsjó ; á
ég hér einkum við trillubátana opnu,
sem að öllu athuguðu eru hættulegar
fleytur, þótt nokkurnveginn hafi slarkað
af til þessa, sem líklegast má þakka því,
að á þeim hafa verið reyndir formenn,
en þegar trillubátum fjölgar og ungling-
ar fara að stjórna þeim, lítt reyndir sjó-
menn, þá máske sannast mín orð, að
trillubátarnir séu hættulegir — og engin
vanþörf, að þeim fylgi það sem fylgja
ber, í hverjum einasta róðri, sem farinn
er.
Pær mestu framkvæmdir til öryggis á
sjó, auk skipaskoðunar rikisins, eru mó-
tornámsskeið þau, sem Fiskifélag íslands
hefur haldið nppi og styrkt um 20 ára
skeið.
Nokkur námsskeið hafa einnig, að til-
hlutun þess, verið haldin, til að kenna
mönnum sjóvinnu og hafa þau borið
góðan árangur, en aðsókn verið fremur
dauf og bendir til, að menn þykist ekki
þurfa að læra neitt á því sviði, sem er
mikill misskilningur, en má rekja til
þess, að fiskimenn eru orðnir því svo
vanir, að fyrir þeirra málum og fræðslu
hefur ekki verið sá áhugi almennt, eins
og fram hefur komið við aðrar starfandi