Ægir - 01.12.1935, Síða 19

Æ G I R
269
13. Freðbeita. Þorbjörn Áskellsson var frum-
mælandi, og talði um það, live freðbeita væri
orðin óhæfilega dýr, og' hver nauðsyn væri á því,
að lienni yrði komið niður í raunverulegt sann-
virði. Porvaldur Friðfinnsson kvað sjálfstæðis-
menn hafa barist fyrir þessu á síðasta Alþingi,
en engu liafa getað komið til leiðar vegna and-
stöðu stjórnarflokkanna. Fleiri 'tóku til máls,
engin ákvörðun gerð og málið talið rætt.
14 Síldarsöltun. Svo hljóðandi tillaga komfram:
»Fjórðungsþingið leggur til, að söltunarleyfi
á síld til útflutnings, verði framvegis miðuð
við fitumagn síldarinnar, en ekki við ákveðinn
mánaðardago.
Tillagan samþ. með öllum greiddum atkv.
15. Útflulningsgjald af sjávarafurðum. Helgi Páls-
son var framsögumaður. Samþykkt var að
setja nefnd í málið, og þessir kosnir:
Jón Krisjánsson,
Helgi Pálsson og
Marinó Olason.
16. Norsku samningarnir. Framsögu hafði Jó-
liannes Jónasson, og að lokinni ræðu sinni
lagði liann fram þannig orðaða tillögu:
»Með tilliti til þess, meðal annars, hve verzl-
unarjöfnuður íslendinga er liagstæður við Norð-
menn, leggur Fjórðungsþingið ákveðið til, að
»norsku samningunum« verði sagt Uþþ nú þeg-
ar, telur jafnframt sjálfsagt að fiskiveiðalöggjöf
landsins verði breytt þannig, að hún verði
landsmönnum sjálfum til liagsbóta«.
Samþ. í einu hljóði.
17. Fiskimat. Sigurður Jónsson hóf umræður.
Auk hans talaði Jóhannes Jónasson, yfirfiski-
matsmaður, alllangt mál. Forseti bar upp svo
hljóðandi tillögu:
1. «Fjórðungsþingið lítur svo á, að enn vanti
mikið á, að fiskimat sé nægilega samræmt
milli landsfjórðunganna, og jafnvel innan
þeirra, og skorar þvi á fiskimatsstjóra að
kiþpa þessu í lag svo fljótt sem unnt er.
2. Fjórðungsþingið skorar á alla hlutaðeig-
endur að vanda alla meðferð fisksins, svo
að islenzki fiskurinn falli ekki í áliti á út-
lendum markaði«.
Tillagan var samþ. með öllum atkv.
Peir Porvaldur Friðfinnsson og Sigurður Jóns-
son töldu mjög æskilegt, að yfirfiskimatsmað-
urinn í Norðlendingafjórðungi heimsækti fisk-
verkunarstöðvarnar oþtar en hingað til, til þess
að leiðbeina verkunarfólkinu.
Pegar hér var komið, lagði gjaldkeri fram
reikninga Fjórðungssjóðsins, og voru þeir
Hreinn Pálsson og
Helgi Pálsson
kosnir til að endurskoða þá.
1S. Önnur mál. Porbjörn Áskellsson talaði um
að síðasti stórfiskur frá 1934, sem sendur var
út frá Eyjafirði í aprilmánuði 1935, hefði verið
greiddur að minnsta kosti *A neðan við sann-
virði, og hlyti því að eiga von á verðjöfnunar-
nppbót, tóku allir þingmenn, sem þetta mál
varðaði, undir þetta, og kvörtuðu jafnframt sér-
staklega undan því, hve fiskurinn hefði verið
tekinn seint. Kváðust þeir liaga afstöðu sinni
til Sölusamlagsins framvegis eftir því, hver
endalok pessa máls yrðu af Samlagsins hálfu.
Marinó Ólasou tók málsstað Fiskisölusamlags-
ins. Eftir talsverðar umræður, var samþykkt
þessi tillaga :
»Fjórðungsþingið beinir þeirri áskorun til S.
í. F., að stórfskur sá, sem fór frá Norðurlandi
í apríl síðastl. verði gerður upp hið fyrsta, og
væntir þess að verðið verði ekkí lægra en sem
svarar meðalverði næstu stórfisksendingar á
undan, enda sé tekið tillit til vaxtataps ogann-
ara óþæginda, er þeir fiskframleiðendur hafa
orðið fyrir, er þarna eiga hlut að máli«.
Að þessu loknu lögðu nefndirnar, sem kosn-
ar höfðu verið á þinginu, fram álit sín, og var
fyrst tekið fyrir:
3. Vátrygging á opnum bátum. Nefndin sem
kosin hafði verið í þessu máli, lagði fram svo
liljóðandi álit:
»Ping Fiskideilda Norðlendingafjórðungs, hald-
ið á Akureyri dagana 23.-25. nóvember 1935,
skorar á Alþingi það, er nú situr, að láta nú
þegar koma til framkvæmda lög um vátrygg-
ingu opinna vélbáta, nr. 20 frá 9. jan. 1935, með
eftirfarandi breytingum:
1. Að Samábyrgð íslands á fiskiskipum taki
að sér ábyrgð og beri alla áhættu (4/s og
3A af virðingarverði) af vátryggingum op-
inna vélbáta í öllum veiðistöðvum landsins,
enda taki hún óskert öll iðgjöld slíkra
háta.
2. Að vátryggingariðgjöld séu ákveðin 8°/o af
virðingarverði báts hvers, og séu bátarnir