Ægir - 01.09.1936, Qupperneq 6

192
Æ G I R
áll á milli. Hvergi fundum við sextugt
dýpi þar, eins og á að vera samkvæmt
sjókortum (nr. 147), dýpið var óvíða
mikið nndir 200 föðmum. Þetla grynni
er í raun og veru liluti af Grænlands-
grunninu. Norðmenn hafa rannsakað
það allítarlega, og komist að þeirri nið-
urstöðu, að góð lúðumið séu þar, eink-
um í höllunum niður að Atlantshaíi, og
auk þess hefur víða fundist þar mergð
af þorski, alveg upp við ytirljorð.
Merkasta niðurstaða leiðangursins var
það, að okkur tókst að finna karfamið
fyrir 'austan land, og það bæði vegna
þeirra afnola, sem af því verða fyrir
Austurland, en eins al' því, að við skilj-
um nú betur en áður mikilvæga þætli í
lifnaðarháttum karfans. Við SA-horn
landsins, eru sterk straumamót. vanalega
hér um bil undan Eystra Horni, Þar
tekur Golfstraumurinn land, en Pól-
straumurinn mætir honum þegar liann
kemur að norðan, suður með Austfjörð-
um. Sunnan við þessi takmörk er lieit-
ur Atlantshafssjór, en norðan við þau
kaldur íshafssjór. Rétt fyrir sunnan tak-
mörkin fundum við karfamiðin, sem
lesendum Ægis munu nú kunn, en fyr-
ir norðan, í kalda sjónum var ekkcrt,
nema reitingur af karfa i uppvexti. Það
er nú fróðlegt að veita því athygli, að
einmilt á Halanum, þar sem bingað lil
hafa verið beztu karfamiðin, eru einnig
sterk straumamót. Þar rennur Austur-
Grænlandsstraumurinn, sem kemur úr
íshafinu, suður með austurströnd Græn-
lands en Golfstraumnrinn norður með
Vestfjörðum, og verða mjög skörp
straumamót á milli.
Nú má spyrja, hvernig á því standi,
að karfinn sé helst, í tuguni eða hundr-
nðum þúsunda, eða jafnvel í miljóna-
tali, þar sem straumar mætast. Senni-
legasla skýringin fæst þegar þess er gætt,
að karfinn lifir belzl í beitum sj ó, og
er frekar linur lil sunds. A ætisgöngum
sínum fylgir liann þá, eftir öllum mörk-
um að dæma, heita sjónum, án þess að
neyta sundorku svo nokkru nemi, en
þar sem tálmanir mæta Golfstraumnum,
og sjórinn blandast, eða með öðrum
orðum þar sem straumamót eru, safn-
ast bann þá fyrir, að minnsta kosti um
hríð. Svipuð fyrirbrigði sjáum við á
hverju sumri með áluna úti fyrir Norð-
urlandi, öllum er það kunnugt, hve mik-
il áta er við Langanes, þegar fer að líða
á sumarið, enda er þá síldin þar í mjög
þéttum lorfum. Ef til vill eru líka átu-
hámörkin, sem ég hefi skrifað og talað
um að finnist fyrir norðan á sumrin,
aðeins fyrirbrigði, sem orsakast af straum-
um, en enn þá vantar á því nánari
rannsókn.
Grálúðu varð víða vart, og á einstaka
stað i stórum stíl. Mun nú fiskimála-
nefnd vera að leita fyrir sér með mark-
aði á þessnm fiski, en þá fyrst, þegar
allt er vitað um j)á hlið málsins, verð-
ur úr þvi skorið, hvort borgar sig að
veiða grálúðu eða ekki. Það eina sem
sagt verður að sinni, er það, að líklegt
er að megi veíða hana ef til vill í stór-
um stíl, hér við land.
A þessari ferð voru tekin ýms önnur
viðfangsefni til meðferðar, en það yrði
allt of langt mál að rekja hér.
Á. F.
Síldarafli Norðmanna við ísland.
Fiskiniálastjórinn í Bergen símar oss
í dag var heimflutt af íslandsmiðuin
193 skipum : 115983 saltsild 47230 matjes
21028 krydd 23078 lnmsskorið 401 syk-
ursaltað 2123 sérverkað samtals 239833
tunnur. 22/<j Fiskifélag íslands.