Ægir - 01.06.1937, Page 8

126
Æ G I R
stunduðu 1051 batur, löðaveiðar 1721 og
1958 haldfæraveiðar. »Ægir« heíir ekki
enn fengið nákvæmar fregnir af þvi, hvað
aflinn hefir orðið mikill í lok vertíðar,
en það mun láta nærri, að hann hafi
verið um eða yfir 80 þús. smál. miðað
við slægðan og hausaðan fisk. Verð á
fyrsta llokks fiski var 12—13 aura pr. kg.
Lifur var seld á 18—30 aur. pr. 1. en
hrogn á 2—6 aura. Alls voru 241 fiski-
kaupmaður í Loföten og var það nokkuð
færra en undanfarnar vertiðir, en auk
þess láguþar48 kaupför, sem hinir svo-
nefndu »uppkauparar« keyptu fisk i.
Auk íiskimannanna sækir hópur af
verkamönnum norður lil Lofóten á hverri
vertíð. I landi er feikna vinna, þegar vel
allast, og þarf því mikið lið tit þess að
hirða um atlann og gera honum til góða.
I vetur fóru miklu færri verkamenn
norður lil Lofóten en uin langt skeið
áður, og kom það fiskimönnunum mjög
í koll. Pegar mest barst að á vertíðinni,
var mikill börgull á vinnuliði, og olli
það því, að sumir bálar löfðust stórlega
frá sjósókn. Auk þess lá oft við að fiskur-
inn skemdist mjög verulega, þar sem ekki
var hægl að gera að honum fyrr en eftir
dúk og disk.
1 sumum verstöðvunum við Lofóten
er vatn mjög af skornum skammti og
hetir það sín áhrif, hvað snertir fyrstu
verkun fisksins. í vetur svarf vatnsleysið
svo að, að stundum var ekki hægl að
skola af fiskinum, eftir að búið var að
gera að honum. Þessi vá hefir vakið á-
hyggjur þarna norður frá auk þess, sem
luin hefir gert fiskimönnunum stórskaða.
Undan farin ár hefir verið unnið að því,
að fá hlutaðeigandi aðila til þess að koma
þeim ráðstöfunum í framkvæmd, er ætla
mætli að gagnaði, lil þess að bæta úr
vatnsleysinu. En þrátt fyrir allt hefir
ekkert áunnizt, er að gagni mætti koma
i þessum efnum, en falið er að reynslan
frá seinustu verlíð hafi orðið fiskimönn-
um og öðrum svo dýrkeypt, að ekki verði
lengur látið skeika að sköpuðu.
Lengst af hefir verið erfitt að fá.fiski-
mennina í Lofóten til þess að skilja það,
hversu þýðingarmikið það er að fiskur-
inn sé blóðgaður. Til þess að fyrirbyggja
slíkt skeytingaleysi, sem hér er um að
ræða, hafa verið gefin út sérstök lög, sem
skipa svo fyrir, að allur fiskur skuli blóð-
gaður, en sé þessum lögum ekki hlýlt,
varðar J)að stórar fjársektir. Til þess að
sjá um að lögum þessum væri hlýtt, voru
hafðir sjö eftirlitsmenn i verstöðvunum
við Lofóten, sem og einnig áttu að leið-
beina fiskimönnunum við ýmsa hluti, er
snertir fiskveiðarnar yfirleitt og verkun
allans. Yfir verlíðina bárust 112 kærur
fyrir brot á »blóðgunarlögunum«, og voru
margir hinna kærðu látnir sæta hegningu,
aðrir fengu aðvörun og áminningu. Þeir,
sem hafa þetta eftirlit með höndum,
krefjast þess að fiskurinn sé blóðgaður
með liníf, þvi það eitl geti leitl til þess,
að blóðgunin komi að því gagni, sem
henni er æflað. Fjölmargir fisldmenn láta
sér nægja með að blóðga fiskinn með
önglum eða fiskigoggum, en slíkt getur
aldrei orðið nema kák og þessvegna á
að kom í veg fyrir slíkt. Eftirlitsmenn-
irnir segja að skipaskjækjur og útróðr-
armenn, sem ráðnir séu upp á kaup,
séu óprúttnastir með blóðgunina.
Siðan fiskveiðar hófust við Lofóten,
hefir aldrei verið gert þar verkfall fyrr
en í vetur. Verkfall þetta skall svo skyndi-
lega á, að fiskimennirnir urðu samstund-
is að hætla veiðum og halda heimleiðis,
þar sem engin tök voru á að losa sig
við þann fisk, er þeir myndu geta aílað.
Verkamennirnir í landi gerðu verkfallið
og var því ekki hægt að fá nokkurn
mann til þess að hreyfa fisk úr stafla