Ægir - 01.07.1941, Side 5

Æ G I R
175
svo starfssvið sjóðsins og' veikt svo starfs-
skilyrði hans, að ekki voru nokkrar líkur
til þess, að hann gæti bætt úr brýnustu
þörf, var loks hafizt handa um að efla
hann að nokkru ráði. Tvö frumvörp
koinu fram á síðastia Alþingi, er bæði
beindust í þessa átt. Yar annað þeirra
flutt af sjávarútvegsnefnd neðri deildar,
en hitt af Pétri Ottesen. Margt af því,
sem drepið er á í þessari grein, styðst við
greinargerðir þessara frumvarpa.
Það mun hafa orðið að samkomulagi
milli Péturs og' sjávarútvegsnefndar N.d.,
að Pétur tæki sitt frumvarp aftur, þegar
frumvarp nefndarinnar kom fram, því
að hún hafði tekið upp í sitt frumvarp
ýmis alriði úr frumvarpi Péturs, þótt
frumvarp hans gengi miklu lengra og
væri líklegra til að efla sjóðinn svo um
munaði, ef að lögum hefði orðið.
Aðal breytingarnar, sem frumvarp
nefndarinnar fól í sér, voru: að við tekj-
ur sjóðsins skyldu bætast helmingur þess
útflutningsgjalds, sem ríkissjóður lekur
árlega af livers konar sjávarafurðum, að
vextir af lánum sjóðsins skulu vera 4%,
i stað 5V2% áður, að Fiskveiðasjóði sé
heimilt að gefa út handhafavaxtabréf
allt að 4 milljónum kr. í stað l1/^ milljón,
og að lánsheimild rikissjóðs til kaupa á
þessum bréfum bækki að sama skapi.
Auk þessa voru ýmsar veigaminni breyt-
ingar. Flest -atriði frumvarpsins voru
samþykkt óbreytt, nema tvö þau mikil-
vægustu. Vextirnir fengustiekki lækkaðir
nema niður í 4^%, og að aðeins fjórð-
ungur þess útflutningsgjalds, sem ríkis-
sjóður tekur árlega af hvers konar sjáv-
arafurðum, skuli renna sem tekjur til
Fiskveiðasjóðs. I meðförum þingsins var
hætt inn í frumvarpið mikilsverðri hreyt-
ingu, sem var í frumvarpi Péturs, en
það var, að hámark lána til stofnunar
iðnfvrirtækja í sambandi við fiskveiðar
skuli vera 75 þús. kr. i stað 35 þús. kr.
Þær breytingar, sem gerðar hafa verið á
fiskveiðasjóðslögunum með þessari sam-
þykkt Alþingis, efla vitanlega sjóðinn
nokkuð og treysta talsvert aðstöðu þeirra,
seni lán þurfa að fá úr honum, en þó
Iivergi nærri í samræmi við það, sem orð-
ið hefði, ef frumvarpið hefði verið sam-
þykkt óbreytt, að viðbættu því atriði, er
sett var inh í það.
Eins og áður er getið, var miklu lengra
gengið í frumvarpi Péturs Ottesen en
sjávarúlvegsnefndarinnar í að efla sjóð-
inn og bæta úr lánsþörfinni, og um leið
að færa lánsfvrirkomulagið i það horf,
sem viðunandi og hagfellt getur talizt.
í frumvarpi Péturs var meðal annars
gert ráð fvrir þessum breytingum, auk
þeirra, sem teknar voru upp í frumvarp
sjávarútvegsnefndar: að tekjur sjóðsins
voru auknar með því að hækka fisk-
veiðasjóðsgjaldið úr %% í 2%. Sam-
kvænit útflutningsmagni og verðlagi
sjávarafurða undanfarinna 9 ára, reikn-
aðist honum til, að 2% fiskveiðasjóðs-
gjald mundi gefa sjóðnum um 800 þús.
kr. tekjur á ári. Út á ný skip með nýj-
um vélum megi lána allt að % virðinga-
verðs í slað helmings, en sé skipið smíð-
að innanlands, inegi hámark lánsins
nema allt að % virðingarverðs i slað %,
enda komi þá til viðbótar trygging, sem
sjóðstjórnin metur gilda. Að lengsti láns-
tími sé 15 ár í slað 12 og hámarkslán sé
150 þús. kr. í stað 50 þús. kr.
Hefðu þessar breytingar verið gerðar
á Fiskveiðasjóði og fiskveiðasjóðsgjaldið
verið hækkað upp í 2%, má telja liklegt,
að þá fyrsl hefði svo verið að lionum
húið, að hann gæti orðið sjávarútvegin-
um. sú hjálparhella, sem hann þarf og á
að vera. Enginn efi er á því, að stofnlána
þörf bátaútvegsins eykst hröðum skref-
um á næstunni, og má mikið vera, ef ekki