Ægir - 15.08.1964, Blaðsíða 15

ÆGIR
257
inu fæst, þannig að hæft væri beint til
neyzlu.
7. En þessi þróun hefur ekki síður orðið
fyrir það, að í innflutningslöndunum
hefur lengi gætt, og gætir nú í vax-
andi mæli, tilhneigingar til að leggja
því meiri hindranir á verzlunarsviðinu
í veg innflutnings á matvælum, einnig
afurðum úr fiski, þeim mun meir sem
varan er unnin.
8. Fyrir Island getur slík þróun, ef
áframhald verður á henni, haft mjög
slæmar afleiðingar og leitt til minnk-
andi framleiðsluverðmætis fiskveið-
anna, með því augljóst er, að tak-
mörk eru fyrir því hversu unnt er að
auka aflann og því kemur að því, að
eini möguleikinn til að auka verðmæti
framleiðslunnar verður gegnum aukna
vinnslu.
9. ísland hefur því árum saman og í vax-
andi mæli vakið athygli innflutnings-
þjóðanna á þessu sérstæða vandamáli,
sem hér blasir við og fer ekki fram á
annað en það, sem telja verður sann-
gjarnt og eðlilegt, að í viðskiptum þess-
ara þjóða við Island verði ástunduð
gagnkvæmni, þar sem íslendingum
verði gert kleift að keppa eðlilega í
sölu framleiðslu þeirra án óeðlilegra
hindrana af hálfu innflutningsland-
anna, en á móti greiði Island fyrir sölu
á framleiðsluvörum þessara þjóða, sem
í flestum tilfellum eru iðnaðarvörur.
10. Þróun fiskveiðilandhelgismálsins í Ev-
rópu á undanförnum árum hefur haft
alldjúptæk áhrif á fiskveiðar Evrópu-
þjóðanna. Það féll í hlut Islands að
hafa þar nokkra forystu, en málflutn-
ingur Islendinga hefur þó öðrum þræði
byggzt á dómi Alþjóðadómstólsins í
deilu Breta og Norðmanna, árið 1951.
H. Sú neikvæða þróun, sem hefði orðið á
fiskveiðum við Island á tímabilinu fyr-
ir síðari heimsstyrjöld svo og almenn
þróun á vettvangi alþjóðalaga voru
forsendurnar fyrir nauðsynlegum að-
gerðum íslendinga til útfærslu fisk-
veiðilandhelginnar.
12. Óhugsanlegt er að snúa klukkunni aft-
ur á bak og hverfa af þeim grundvelli,
sem við nú stöndum á með frjálsum
samningum við þær tvær þjóðir, sem
mestar veiðar hafa stundað við ísland,
aðrar en Islendingar sjálfir.
Það er engin skynsamleg eða við-
skiptalega eðlileg gagnkvæmni í því
að ætla að binda saman viðskipti og
réttinn til fiskveiða.
Með útfærslu fiskveiðilandhelginnar
hafa íslendingar tekið á sig þá skuld-
bindingu að nýta þá fiskistofna, sem
þar er að finna, á skynsamlegan hátt
og með þeim veiðiaðferðum og skip-
um. sem heppilegast verður talið á
hverjum stað og tíma og íslendingar
telja sig algerlega færa um að gera það.
13. íslendingar hafa horft á það með vax-
andi áhyggjum, hvernig viðgengist
hafa og jafnvel aukizt á seinni árum
beinar styrkjagreiðslur úr ríkissjóðum
viðkomandi landa til fiskveiða því nær
allra landa Evrópu og þá ekki sízt inn-
flutningslandanna. Þetta ásamt hindr-
unum á viðskiptasviðinu truflar þróun
fiskveiðanna og dregur úr eða jafnvel
getur eyðilagt með öllu möguleika fisk-
framleiðslu- og útflutningslands eins
og Island til að byggja upp heilbrigð-
an atvinnurekstur, sem gæti orðið og
á að vera grundvöllur að vaxandi vel-
megun.
14. Staða íslands í fiskveiðum Evrópu mun
ekki hvað sízt mótast af þróun þessara
mála í framtíðinni.