Ægir - 15.05.1968, Blaðsíða 22

180
ÆGIR
Dásamleg björgun.
Að morgni hins 28. ágúst barst Slysa-
varnafélagi íslands vitneskja um, að m/s
Stíganda frá Ólafsfirði væri saknað. Er-
indreki Slysavarnafélagsins, Hannes Haf-
stein, brá hart við og var skipulögð leit
að skipbrotsmönnunum hafin. Voru undir-
tektir skipstjóra og áhafna síldveiðiskip-
anna svo skjótar og góðar, að fyrir hádegi
sama dag hafði allur síldveiðiflotinn byrj-
að leitina. Fylktu skipstjórarnir á m/s
Árna Magnússyni, Páll Guðmundsson og
skipstjórinn á m/s Goða, Kristján Sveins-
son, skipunum til leitar.
Að kvöldi sama dags bjargaði m/s Snæ-
fugl, skipstjóri Bóas Jónsson, er var leigt
til síldarleitar, allri áhöfn m./s Stíganda.
Hafði skipið sokkið hinn 28. ágúst og
skipsmenn verið á hrakningi í gúmmí-
björgunarbáti í 4 sólarhringa og 17
klukkustundir, er þeim var bjargað.
Var mikill fögnuður um land allt yfir
þessari dásamlegu björgun.
Að lokinni leitinni var ákveðið að taka
upp tilkynningaskyldu fiskiskipa svo að
þess yrði fljótlega vart, ef óvænt slys sem
þetta bæri að höndum.
Koma veröur í veg fyrir rányrkju.
Veiðiflotar margra þjóða sækja í sívax-
andi mæli á síldarmiðin í Norður-Atlanz-
hafi, þótt þau hafi, að verulegu leyti, færzt
frá landi út á yztu vastir.
Vér íslendingar höfum friðað uppvax-
andi smásíld og millisíld fyrir veiði ís-
lenzkra síldveiðiskipa, en því miður gegnir
ekki sama máli um helztu keppinauta vora
í síldveiðunum. Þeir hafa ekki gert hlið-
stæðar ráðstafanir.
Á s. 1. ári veiddu Norðmenn um 470 þús-
und tonn af 3 og 4 ára millisíld í Varang-
ursfirði í Norður-Noregi og þar í grennd
til bræðslu og auk þess veiddu þeir marga
tugi þúsunda tonna af kræðu til bræðslu.
Þá veiddu Rússar í Kólafirði um 260 þús-
und tonn af þriggja ára millisíld til
bræðslu.
Þessi rányrkja í veiðunum vekur ugg
um, að norski síldarstofninn kunni að
ganga til þurrðar, einkum þegar haft er í
huga, að misbrestur hefur orðið á klaki
síldarinnar við Noregssti'endur frá og með
árinu 1962, að undanteknum árunum 1963
og 1964, að nokkru leyti.
Síld af þessum síðast töldu árgöngum
liefur orðið fyrir þungum búsifjum á s. 1.
ári svo sem að framan greinir.
Á ráðstefnu Noi’ðui’-Atlanzhafs fisk-
veiðinefndai'innar, sem nýlokið er hér í
Reykjavík, munu fulltrúar Rússa hafa
borið fram tillögu um friðun á uppvax-
andi síld til þess að sporna við ofveiði.
Er mikil nauðsyn á, að slík fi’iðun nái
samþykki og komi til fi’amkvæmda hjá
öllum þeim þjóðum, sem hlut eiga að síld-
veiðum í Noi’ðui’-Atlanzhafi, áður en það
verður um seinan að koma í veg fyrir, að
síldai'stofninn gangi til þurrðar, vegna
gengdai’lausrar veiði á millisíld og ki’æðu.
Það er allra hagur, að smásíld hafi frið
til þess að vaxa og þi’oskast til fullra
nytja fyrir þá, sem síldarútveg stunda, að
öðrum kosti er þessum atvinnuvegi stefnt
í bi'áðan voða fyrr en varir.
Horfur á bættri afgreiðslu.
Síldin, sem veiddist á NA og A svæðinu
s. 1. ár, var að langmestu leyti af klaki ár-
anna 1959 til 1961, þ. e.:
Átta ára síld.... 51,3%
sjö ára síld..... 30,3%
sex ára síld ..... 11,1%
Samtals 92,7%
Hæstur af öðrum aldursflokkum var ár-
gangui’inn 1950 eða 17 ára síld 1,8%. Er
það álit fiskifræðinga, að síldveiðin í sumar
og haust á NA og A svæðinu, muni byggj-
ast svo að segja eingöngu á síld af norskum
stofni og þá fyrst og fremst á árgöngun-
um fi'á 1959 til 1961, þ. e. á 7 til 9 ára
gamalli síld.
Styi’kleiki Pólstraumsins með austur-
strönd Gi’ænlands og að íslandssti'öndum
virðist hafa aukizt ár frá ári undanfarin