Ægir - 15.02.1974, Qupperneq 10

10. Kennsla fyrir 30 tonna próf í siglinga-
fræði, kennt er eftir Bréfaskólabréfum
S. í. S. og A. S. í. Bréf þessi hafa fengizt
keypt á framleiðsluverði hjá Bréfaskólan-
um fyrir Gagnfræðaskólakennslu.
11. Fiskaðgerð og önnur meðferð á fiski.
Kennsla þessi hefur farið fram í frysti-
húsum eða hjá Ferskfiskmatinu. Einnig
væri hægt að sýna myndir þessu viðkom-
andi.
Pétur H. Ólafsson segist hafa rætt þá hug-
mynd við skólastjóra á hinum ýmsu stöðum,
hvort ekki kæmi til greina að ætla sjóvinn-
unni eitthvað af þeim tíma, sem nemendum
væri nú ætlaður til ýmis konar föndurs. Hér
má skjóta því inn til gamans, að þegar Þor-
steinn Gíslason var kennari í Garðinum fyrir
mörgum árum, þá notaði hann handa-
vinnutímana til sjóvinnukennslu og það mælt-
ist vel fyrir á þeim stað. Einnig ræddi Pétur
það við skólamennina og frystihúsaeigendur,
hvort nemendur gætu ekki fengið að vinna
tíma og tíma á vetri í frystihúsum og fisk-
vinnslustöðvum. þar sem þeim væri þá
kennd í rólegheitum vinnubrögðin við fiskinn,
það gæti bætt það ástand, sem nú ríkir, að
unglingar hefja fiskvinnu að vorinu á fullu
kaupi, án þess að kunna nokkuð til verka, sem
auðvitað verður til tjóns fyrir frystihúsin.
Vinni unglingarnir á hinn bóginn eftir bónus-
kerfi, hafa þeir lítið upp meðan þeir eru að
læra rétt handbrögð og ná leikni. Kennsla und-
ir þessum kringumstæðum hlýtur að verða
flaustursleg og ónóg. Þessum hugmyndum
Péturs hefur verið vel tekið, þar sem hann
hefur leitað eftir skoðunum manna á þeim.
Eins og að framan er ljóst virðist svo sem
námskeiðahald það, sem ráðgert var, ætli að
snúast uppí reglulegt sjóvinnunám við gagn-
fræðaskólana. Þetta er vafalaust æskileg þró-
un, en ekki má þó leggja fyrir róða nám-
skeiðahugmyndina fyrir starfandi sjómenn.
Aðalörðugleikarnir við þau námskeið eru
þeir, hvað sjómenn hafa takmarkaðan tíma
til að sækja þau og aldrei á vísan að róa með
þann tíma. Þegar komnir eru fastir kennarar
í sjóvinnu í þeim plássum, sem gagnfræðaskól-
ar eru, þá ætti að vera hægt að komast yfir
þennan þröskuld þar sem kennari í starfi á
staðnum gæti hafið kennsluna strax þegar
færi gæfist og er það vitaskuld allt önnur að-
staða, en meðan þurfti að byrja á því að leita
að kennara, sem svo kannski fannst enginn,
þegar sjómenn höfðu tækifæri tli að sækja
námskeið. Sem sagt reglubundin kennsla í
skólunum með föstum kennurum ætti að gera
það kleift að halda eitt námskeið á hverju
ári, einhvern tíma ársins, þegar bezt stæði á.
Það eru flestir, eins og áður segir, sammála
um það, að það sé framtíðarlausnin að tengja
sjóvinnuna skólakerfinu og einnig eru menn
sammála um það, að það þurfi að veita þess-
um nemendum einhver réttindi að námi loknu.
Hins vegar virðist vera ágreiningur um,
hvers eðlis þessi réttindi séu. Eins og náms-
skráin hér að framan ber með sér er gert ráð
fyrir að nemendur öðlist 30 tonna skipstjóm-
arréttindi og þá væntanlega að loknum til-
skildum siglingatíma.
Þessu eru margir andvígir og telja það ekki
heppilegt að veita unglingum skipstjórnar-
réttindi, þó að þeir læri nauðsynleg undir-
stöðuatriði í siglingafræði til þess. Menn benda
á að slysaskýrslur beri þess vott, að fremur
beri að færa aldurstakmörk til skipstjórnar
fram en aftur og Stýrimannaskólinn útskrifi
full-unga skipstjórnarmenn, hvað þá unglinga-
skólar, eins og hér um ræðir. Hinsvegar væri
tvímælalaust rétt að veita piltum úr sjóvinnu-
deildum gagnfræðaskólanna, sérstök háseta-
réttindi, til dæmis netamannsréttindi, en þá
yrði jafnframt að verða sú meginbreyting á
skipan mála, að taka upp þann sjálfsagða hátt
að gera mun á fullgildum hásetum og viðvan-
ingum, og nemendur þessara skóla nytu þá
nokkurra forréttinda um fram jafnaldra sína
sem ekkert hefðu lært til sjóverka.
Kennaranámsskeið.
Umfram það, sem nú hefur verið lýst að
málum sé komið, er það nú helzt á döfinni að
leita liðsinnis fræðsluyfirvalda bæði borgar og
ríkis til að koma á fót kennaranámskeiðum.
Það er vissulega all-mikið til af mönnum sem
kunna vel til verka sjálfir, en þeir eru flestir
óvanir kennslu og þyrftu því nokkurra leið-
beininga við. Ef þetta yrði fastur liður í skóla-
kerfinu, þá væri náttúrlega eðlilegast að
menntamálaráðuneytið sæi um þjálfun þessara
kennara sem annarra og gæti í því efni notið
fyrirgreiðslu Fiskifélagsins, sem hefur nú sent
menntamálaráðuneytinu erindi um þetta mál.
46 — Æ G I R