Ægir - 01.07.1986, Blaðsíða 19

j^erkinguna mjög góða þegar
Sa ætti úr merkinu eftir slátrun.
^afbeitarkynbætur
'js ræddi hafbeitarkynbætur
kuð við Refstie, en Norð-
e°n hafa enga reynslu af þeim.
v° 0rheimtur úr hafbeit hafa
^rið lélegar í Noregi enda hefur
v af norskum hafbeitarlaxi
,enð veitt í sjó á leið sinni að
ar>dinu
Og upp í árnar.
Ia e^st'e taldi ísland eitt besta
n ið í heiminum til hafbeitar-
v^H^kna, vegna þess að hér
ru laxveiðar í sjó bannaðar.
trip ann ta^' eölilegast að leggja
enpH^kerslu á að reyna að bæta
Var Ur^e'mtur með kynbótum en
rtiiku^-H^mt samþykkur því að
rp, J ast*ða væri til að velja eftir
^ alvaxtarhraða meðal þeirra
, Pa sem sýndu bestar endur-
neimtur.
inBVarðandi fyrirkomulag á merk-
ta|cjUrT.’ °8 vali fiska til undaneldis
'rión nann ^est merkja með
kón Urnerk' bann hluta afkvæma-
endan,na' sem slepptyrði. Öllum
slátr^íe‘rntum fiskum yrði síðan
að t;9 °§ ^esið úr merkjunum til
sjg anna hvernig hver hópur um
leið n<TUrbeimtist. Þá mætti um
það k6^a hópana og dæma um
sjó Versu vel þeir hefðu vaxið í
fr0st aneldisfisk yrði að geyma
heir^, er.ktan í nót eða sjótjðrn
ísjó ^ me^an systkinin væru
ingar°® taka þaðan fiska til kreist-
sem i Jr beim afkvæmahópum
eftjr S.Uu skilað bestum hagnaði
Unda S|?Vardvöl. Við töku á
eftir nem'sf'ski mætti ekki velja
kenn ne'num sérstökum ein-
Urn k a beimageymdu fiskun-
hancjaL Ur ybi að taka fiskana af
Unurp, p/' Ur bestu afkvæmahóp-
Veeru t h ^'s^ar' bestu hópunum
ve| fa V' valdir eftir stærð gæti
' svo að stærstu heima-
geymdu fiskarnir væru rólegir og
hóglífir og verr til hafbeitar fallnir
helduren meðaltalið.
í umræðum um hafbeitarkyn-
bætur á íslandi hefur komið fram
áhugi á að geyma til undaneldis
vænstu fiska sem skila sér heim í
stöð úr hafbeitog velja undaneld-
isfisk meðal þessara fiska eftir að
skil hefðu verið gerð upp.
Þessa aðferð taldi Refstie
mundu skila litlum árangri af
ýmsum ástæðum. í fyrsta lagi
væri óvíst hvort tækist að merkja
sleppifiskinn í þeim mæli að hægt
yrði að lesa hann í sundur að
gagni þegar hann kæmi heim. I
öðru lagi þyrfti að geyma mikinn
fjölda fiska þar til göngu væri
lokið svo að öruggt væri að nógu
margt væri til undaneldis úr bestu
hópunum. í þriðja lagi mætti
búast við að surnir hópar skiluðu
sér ekki vel heim í stöðfyrr en eftir
tvö ár í sjó. Þeirra á meðal gætu
verið þeir hóparnir sem skiluðu
mestum heildarhagnaði. Þeim
yrði alfarið fórnað ef valdir væru
til undaneldis endurheimtir fiskar
eftir ársdvöl í sjó.
Að öllu samanlögðu taldi Ref-
stie sjálfsagt að geyma hluta af
öllum hópum heima við og nota
þá til undaneldis þegar útkoma úr
endurheimtun lægi fyrir- Pess'
aðferð leyfði auk þess geymslu a
undaneldisfiski úr hverjum ár-
gangi þar til fiskar hefðu heimst
eftirtvö ár í sjó.
Við ræddum nokkuð um þann
möguleika að bera saman tvo
kynbótamöguleika, annars vegar
að auka endurheimtur og vöxt í
sjó eftir eitt ár í sjó og hins vegar
sömu eiginleika eftir tvö ár í sjó.
Hugsanlegt er að komast megi
niður í tveggja ára ættliðabil á
laxi sem dvelur eitt ár í sjó. Við
sterkt úrval gæti vöxtur í sjó orðið
hraður og e.t.v. mætti ná mjög
góðri hagkvæmni með slíkum
stofni og jafnvel komast upp í
þann þunga sem nú er algengur
eftir 2 ár í sjó. Þennan möguleika
ætti að skoða í alvöru.
Ég ræddi hafbeitarkynbætur
stuttlega í síma við Harald
Skjervold, prófessor við Land-
búnaðarháskólann að Ási, dag-
inn eftir að ég kom frá Sunndals-
öra.
Prófessor Skjervold hefur átt
mikinn þátt í því að þróa norskt
fiskeldi með rannsóknum og
ráðgjöf. Hann kom til íslands
ásamt nokkrum öðrum Norð-
mönnum í apríllok nú í vor og
hélt hér fyrirlestur um nýjungar í
erfðatækni og þróun kynbóta-
starfs.
Prófessor Skjervold lagði
áherslu á að við hafbeitarkyn-
bætur ætti meginmarkmiðið að
vera auknar endurheimtur, en
benti einnig á að mikið þyrfti að
rannsaka ýmis atriði varðandi
ferðir laxins í sjónum, bæði þegar
hann væri á leið frá landi og eins
hugsanlegt flakk á heimleið.
Núer hægt að fóðra lax á merki-
efnum sem haldast í honum í
mjög litlu en mælanlegu magni
alla ævi. Með því að nota þessi
efni væri auðvelt að fylgjast með
sleppingum án þess að þurfa að
kosta til dýrrar merkingarvinnu.
Prófessor Skjervold lagði
áherslu á að aðstæður til hafbeit-
arrannsókna væru betri hér á
landi heldur en víðast annars-
staðar og ástæða væri til að velta
fyrir sér hvort hér væri hægt að
koma upp alþjóðarannsóknum í
hafbeit.
ÆGIR - 399