Ægir - 01.08.1987, Blaðsíða 36

476
ÆGIR
8/87
á auðveldasta hátt sem nú er til-
tækur, en nauðsynlegt verður að
gera víðtækari könnun á því, hvar
bestu markaðir fyrir afurðirnar
eru og hvernig koma má á „al-
vöru" viðskiptasamböndum.
f>á er áformað að stunda hand-
færaveiðar með skakrúllum, sem
eyjaskeggjar þekkja ekki, á þeirra
eigin bátum og dragnótaveiðar
sem einnig þarf að kanna nánar.
Heimamenn eiga nokkra báta
sem hentað geta til þessara veiða
en dragnótina þekkja þeir ekki.
Fiskurinn sem veiðist með
þessum veiðarfærum verður
frystur og seldur á sama hátt og
votnvörpuaflinn af Feng, sem við
vonum að veiði nóg til að halda
uppi sölustarfsemi.
Þá þarf að halda áfram með
nokkrar haf-og fiskirannsóknirog
reyna að komast nánar að
stofnstærð, hrygningarstöðvum,
hrygningartíma og uppeldis-
stöðvum helstu botnfisktegund-
anna. Auk þessa verður safnað
ýmsum upplýsingum samhliða
veiðunum.
Loks verður eitt hliðarverkefni
sem snýr að nýtingu aukfiskis
(aukaafla) ýmissa sjaldgæfari og
minna þekktra tegunda.
Samkvæmt áætluninni verður
lagt afstað í nóvember, en Fengur
er nú í slipp til yfirferðar og smá-
breytinga. Búið er að ráða yfir-
menn á skipið en tíminn verður
fyrst notaður til tungumálanáms
og annars undirbúnings. Ráðn-
ingartíminn verður fram á mitt ár
1989.
Kostnaðaráætlunin erauðvitað
það sem óvissast er, en jafnframt
skiptir mestu máli. Tilkostnaðinn
má áætla með mun meiri ná-
kvæmni, en tekjurnar verða
háðar mörgum óvissuþáttum.
Heildarkostnaður er áætlaður
68 milljónir. Þar af munu heima-
menn leggja fram um 24 milljón-
ir. En á móti er gert ráðfyrir því að
tekjur standi undir gjöldum á síð-
Einn afeldri gerö fiskibáta á Grænhöfðaeyjum 14 manna áhöfn.
ari hluta tímabilsins, þó þar sé
óvissan mest, eins og áður sagði.
Verið er að þreifa á sölumál-
unum og eru íslensku sölusam-
tökin þar með í spilinu. Ef allt
þetta dæmi gengur upp þá mun
Þróunarsamvinnustofnunin byrja
að draga sig í hlé eftir 1989 því að
tilgangurinn er sá að heimamenn
taki við þekkingunni og tileinki
sér hana.
Lokaord
Stundum heyrast þær raddir að
þróunaraðstoð sé bruðl og flott-
ræfilsháttur, okkur íslendingum
væri skammar nær að Ijúka gerð
sómasamlegra hafna, vega og
flugvalla íokkareigin landi. Þetta
sjónarmið á rétt á sér en það er
nokkuð örugglega víkjandi hin
síðari ár. í samfélagi þjóðanna,
þar sem við viljum þó alltaf teha
okkur menn með mönnum, eruf1
við ósköp smátækir í þessun1
efnum, verjum aðeins 0,1 % PÍ00
artekna til þróunarsamvin'111
meðan nágrannar okkar nota Þ
falt hærra hlutfall. Á Norðurlön ^
unum eru menn heldur ekke
feimnir við að segja frá því að þel
njóti sjálfir beins og óbeins ha8,
ræðis af sinni þróunaraðstoð
viðskiptum, atvinnu fyrir
menntaða sérfræðinga og í 8°
vild og virðingu á alþjóðave
vangi. Við getum sjálfsagt ýn11^
legt lært af þeim frændum voru^
íþessuog svo mikiðer víst aðþ
telja þróunarsamvinnu ekki brU
heldur miklu frekar búbót í þ)°
arbúskap sínum. ^
Höfundur forstöðumaður Próuna1'
samvinnustofnunar íslands.
REYTINGUR
Verbtryggingarsjóbur
bræbslufisks í Danmörku
Undanfarnar vikur hafa dansk-
ir embættismenn og fulltrúar út-
gerðarinnar rætt hina ýmsu mögu-
leika á verðtryggingu á bræðslu-
fiski eftir því sem Havfiskeren
upplýsir.
aur heildarsamtaka
útgerðarmanna, LaUrl
segir að einasta laus° ,
danska ríkið gangb
fyrir 150 milljónu
kr„ vegna bræöshrf^
ia. Hvernig pening'
og hvernig afborgunU
aáttað er ennþá óutK J