Tímarit lögfræðinga - 01.04.1986, Síða 12

ÓLAFUR A. PÁLSSON
„ ... Ráðhollur og réttsýnn var,
reyndur að trúlyndi
Svo kvað síra Ólafur Einarsson, Kirkjubæ i
Hróarstungu, um síra Einar Sigurðsson, prest I
Eydölum, en fáum hygg ég betur lýst með þess-
um Ijóðlínum en hinum látna vini mínum, Ólafi
A. Pálssyni, er ég nú vil minnast nokkrum orð-
um.
Ólafur Albert Pálsson, fyrrverandi borgar-
íógeti í Reykjavík, lést að heimili slnu hinn 13.
janúar 1986. Ólafur var fæddur 13. mars 1910
og var því á 76. aldursári, er lát hans bar að
höndum. Foreldrar hans voru Páll Magnússon,
sjómaður og múrari, og kona hans Jóhanna
María Ebenezersdóttir. Eigi þekki ég vel til ætt-
ar hans, en áreiðanlega hafa traustir og göfugir
stofnar staðið að uppruna hans. Ólafur lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum
í Reykjavík 1930 og embættisprófi I lögfræði við lagadeild Háskóla íslands
1935, hvoru tveggja með miklum dugnaði og sóma. Fyrstu árin eftir embættis-
próf stundaði Ólafur ýmis lögfræðistörf, bæði ( Vestmannaeyjum og Reykja-
vík, en varð þv( næst fulltrúi lögmanns (síðar borgarfógeta) í Reykjavík, settur
borgarfógeti 19. mars 1963 og skipaður til þess embættis 20. maí 1963. Starf-
aði Ólafur lengst af við embætti lögmanns, síðar borgarfógeta í Reykjavík,
uns honum var veitt lausn frá embætti 10. janúar 1975 frá 1. apríl s.á. Lauk
þar með löngum og merkum starfsferli þessa mikilhæfa og vandaða manns.
Um langt árabil annaðist Ólafur þinglýsingarstörf við fyrrgreind embætti I
Reykjavík, og eru embættisstörf hans á þessu sviði í minnum höfð af öllum,
sem til þekktu. Bar þar margt til, frábær þekking á þessu vandasama sviði
lögfræði, einstök samviskusemi, vandvirkni og nákvæmni í öllum efnum. Veit
ég, að þeir eru margir, sem minnast með virðingu og hlýhug erinda sinna við
Ólaf um þessi mikilvægu efni. Það er og sannfæring mín, að Ólafur hafi átt
stóran hlut að þeim trausta grunni, sem lagður hefur verið í sambandi við
framkvæmd þinglýsinga með embættisfærslu sinni. Segir það víða til sín I
samskiptum manna og stofnana. Ætla ég og, að hin mikla þekking hans og
reynsla á þessu sviði hafi komið að góðum notum, er hann ásamt prófessor
Ármanni Snævarr, síðar hæstaréttardómara, var kvaddur til þess af stjórn-
völdum að endurskoða réttarreglur um þinglýsingar og semja nýtt lagafrum-
varp um það efni á árunum 1956-1959. Kom það oft í Ijós, hversu mikils álits
Ólafur naut meðal lærðra og leikra um fyrrgreint efni.
Kynni okkar Ólafs hófust, er ég sem laganemi réðst til námsvistar hjá borg-
arfógetaembættinu í Reykjavík á árinu 1957, að mig minnir. Naut ég leið-
sagnar hjá því ágæta starfsliði, er vann þar undir góðri stjórn Kristjáns Kristj-
ánssonar, borgarfógeta, sem þá var húsbóndi á þeim bæ. En einkum naut ég
þó handleiðslu og tilsagnar Ólafs um þinglýsingarstörfin. Er ég hafði lokið
6