Búnaðarrit - 01.01.1904, Qupperneq 6
2
með þessum orðum: „og því má það heita rétt fyrir öllur
að aulca og bæta áburðinn. Þessi orð eru eftirtektaverð og
í tíma töluð. Væri oss bændum minkun að því, ef vér vild-
um ekki rumska, þegar leitast er við að vekja oss. Vérþurf-
um að vakna og lagfæra það sjálfir, sem nú geríst eins og
í svefnmóki. Meðal annars þurfum vér sjálfir að athuga,
hverja þýðingu áburðurinn hefur fyrir atvinnu vora ogfram-
tíðarhorfur. Athuga, hvað nú er í mestu ólagi og hverju vér
getum breytt til batnaðar. Vér viljum þetta auðvitað. Því
skyldum vér ekki vilja bæta vora eigin atvinnu? En oss
brestur þekkíngu, því krefjumst vér þess, að Búnaðarfélag-
ið, búnaðarþingið og alþingi leggi oss lið, og veiti fé til til-
rauna, uppiýsinga og uppörfunar.
Oss getur ekki dulizt, hve brýn þörf er á því, að vekja
eftirtekt manna og glæða áhugann fyrir betrihirðingog með-
ferð áburðai'ins, en almennt gerist. Enn er svo báglega á-
statt um land alt, að vafalaust skiftir það mörgum hundr-
uðum þúsunda króna á ári ; mörgum miijónum eftir fá ár,
sem duldar liggja í áburðinum og sem bændur landsins van-
rækja aðhagnýta sér, ýmist af þekkingarleysi, framtaksleysi
eða vantrú og kæruleysi. Þetta rná ekki lengur svona vera.
Vér íslendingar erurn illa færir um, að varpa í sorpið milj-
ónum króna, þegar áhuginn er loks að vakna fyrir því hjá
almenningi, að bæta kjör sín og efnahag, meðal annars með
meiri og betri smjörframleiðslu, þá ætti illa við að viija ekki
mjólkina, vilja ekki og kunnaað hirða og hagnýta áburðinn,
sem mesta og bezta mjólk getur gefið til smjörgerðarinnar.
Vanhirða almennings með áburðinn er augljós þeim, sem
gæta þess, nálega á hverjum bæ að meira eða minna leyti:
haugarnir útflentir hér og þar flesta tíma ársins, þvag og
skolp fer í svöð og læki o. s. frv., svo ekki þarf langt mál
þessu til sönnunar. Ogtil að sýna áhugaleysi bændaog leið-
toga þjóðarinnar íþessuatriði, virðist mér nægilegt að benda
á hið eina búnaðarlega tímarit landsins. íöllum 17 árgöng-
um Búnaðarritsins, eru að eins 2 stuttar greinar áburðivið-
víkjandi: „Um áburð" í 1. árg., bls. 154—168, eftir útgef-