Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 10
6
um jörf um, sem eg áðan nefndi, án þess að hirða mik-
ið um áburðinn eða töðuræktina —sett fénaðinn „á guð
og gaddinn"— en þess konar bú eru æði fallvölt í hörð-
um árum. Þó þetta flotist af hjá stöku bónda, þá er þess
að gæta, að hann eyðir úr forðabúri jarðarinnar, og er
að óta jörðina frá eftirmönnum sínum. ílinn, sem eyk-
ur áburðinn og bætir jörð sína, hefur notadrýgra og ó-
hultara bú, þó minna sé, og hann safnar auði handa eft-
irkomendum sínum. Hann nemur land —kaupir það með
svitadropum sínum — fyrir eftirmenn sína, í hlutfalli við
vöxt og varanleik jarðabótarinnar.
III.
Flestum búmannaefnum og bændum nú orðið, mun
vera það ijóst, að jurtirnar eru lifandi verur, sem þurfa
næringu, iíkt og dýrin þurfa fóður. Næringu sína fá jurt-
irnar sumpart úr loftinu, en að miklu leyti úr jörðinni,
meðal annars af leyfum jurta, sem deyja á veturna. Þeg-
ar jörð er slegin og heyið hirt, missa jurtirnar, er þar
vaxa síðar, töluvert af lífsuppeldi sínu. Jörðin sprettur ver,
þ. e. a. s. jurtirnar verða færri, smærri og megurri. Beztu
fóðurgrösin deyja, og lélegar jurtir koma í staðinn, nema
missirinn sé bættur á einhvern hátt. Sumstaðar bætir
vatnið þennan missir sjálfkrafa, enda hjálpa menn oft til,
að færa sér það í nyt. Þar, sem þessu verður ekki kom-
ið við, þurfa menn að leggja aila stund á, að fóðra grös-
in vel með góðum áburði. Grösin eru vandfóðruð, rétt eins
og skepnurnar. Þurftarfrekust eru grösin næst eftir mik-
inn grasvöxt, þá lækkar mest í forðabúrum þeirra, sem
ávalt eru í jarðveginum, en aldrei mega tæmast.
Næringarefni jurtanna eru mörg, og mjög mismun-
andi að eiginlegleikum og áhrifum. Mest þurfa grösin að
fá með áburðinum aí 3 efnum, er nefnast huldgjafi, lcalí
og fosforsýra. — Sem jurtanæring eru efni þessi í sambönd-
um við önnur efni. Önnur efni en þessi 3, mun sjaldan