Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 14
10
gullkerunum, sem dyljast í áburðinum, og sem þeir nú
lofa vatninu og vindinum að hirða fyrir sig.
Fyrirmyndar liaugstæði ættu að falla undir búnað-
arstyrkinn, með annari vinnu búnaðarfélaganna; og at- *
hugavert er, hvort Búnaðarfélag íslands getur ekki veitt
viðurkenning fyrir beztu áburðarhirðing, jafnvel í opnum
haugstæðum. Ekki þyrfti þetta að kosta mikið fé, en
mundi þó hvetja bændur og verða þeim til mikils hagn-
aðar. Eigi síður er það sannfæring mín, að ekki sé unt
að hagnýta sér alt auðmagn áburðarins, nema hann sé
geymdur undir þaki.
V.
Til þess að áburðurinn tapi sem minstum frjóefnum
og rotni nokkuð, þekkist ekki annað rað betra, svo kunn-
ugt sé, en að láta hann safnast í fénaðarhúsunum sjálf-
um, ef þau eru hlý og haganlega frá öllu gengið, þar til
hentugt er að bera hann á jörðina. Þetta getur líka tek-
ist vel í fjárhúsum og hesthúsum, en allir vita, að siíkt
getur ekki tekist í fjósum, á sjálfum gólfunum.
Að láta skán (flögu) safnast í fjárhúsum er svo al-
gengt, og skánin alþekt, sem ágætur áburður, svo ekki
þarf að fjölyrða um þetta atriði hér. Að eins má nefna,
að sé svo hlýtt í húsunum, að áburðurinn frjósi ekki, og
sé honum haldið hæfilega rökum með þerrandi íburði eða
vatni, eftir þörfum, þá fæst áreiðanlega svo góður áburð-
ur, að verulegt neyðarúrræði er að brenna honum. Ætti
það aldrei að eiga sér stað, fyr en jörðin hefir fengið dá-
lítinn skerf af því, sem hún hefir réttmæta heimting á.
Töðugrösin hafa mest og bezt not af þeim efnum (hold-
gjafa, kalí o. fl.), sem koma að minstum notum í eld-
húsinu.
Jafnvel þó menn neyðist til að brenna skáninni, ættu
allir sem geta, að stinga út úr húsunum snemma á vorin,
þegar jörð er farin að þiðna, kljúfa skánina í þunnar flög-