Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 34
30
og má ekki ganga frá þeim. Byrjar hann á efsta skurð-
inum og færir sig svo niður eftir, opnsr skurði og lokar
þeim eftir því sem við á, ansir pollum yfir þúfur með skóflu,
er hann verður að bera, og gætir þess svo vandlega sem
kostur er, að hvergi renni of mikið nó eftir verði blettir
áburðarlausir. Þegar skift er um skurði, getur pontarinn
hvíit sig, meðan verið er að skola úr skurðinum og bleyta
hinn næsta
Þegar forin fer að þykna má annaðhvort auka vatnið
eða ponta svo hægt að iögurinn haldist nógu þunnur. Sé
forin þykk á botni gryfjuunar, er gott að geta hleypt vatni
ofan í hana til að þynna með. — Af því vatnið er nógu
hátt rétt hjá fjósdyrunum, þarf eg ekki annað en 2 þak-
járnsplötur til að hleypa vatninu inn yfir þrepskjöidinn.—
Má þannig þynna forina eftir vild og ponta á milii unz
gryfjan tæmist. Seinast er skolað úr skurðunum með tómu
vatni, og að því búnu er vatninu strax hleypt af.
Ariðandi er að leggja skurðina haganlega, með svo
jöfnum halla og svo hátt, sem hægt er að koma við. Verða
þeir vanalega að liggja krókótt og óreglulega, eftir lands-
laginu. Þar, sem slétt er og hallinn jafn en ekki mjög
mikili, má ieggja aðahkurðitni eftir hallanum, og svo renn-
ur út frá honum á báðar hliðar, ef þvi verður komið við.
Rennurnar má ekki gera lágréttar (hallalausar), því skurð-
irnir verða að vera iitlir og vatnsmegnið rninna en svo,
að hægt sé að iáta renna í senn alstaðar út úr rennunni,
þó hún sé ekki nema fáirfaðmar. Ef svo væri gert, mundi
mikið af ábui ðinum verða eftir í rennunni og rétt hjá henni,
og allur lögurinn sígi niður á fárra faðma bili. Er því
sjálfsagt að leggja rennurnar svo, að þeim halli nokkuð
frá skurðinum (ca. 1:50 til 1:100). Biiið milli rennanna
ætti aldrei að vera meira en 10—15 faðmar, en eftir því
minna sem hallinn og vatnið er minna og jarðvegurinn
gijúpari; einnig þurfa rennurnar þá að hallast því meira.
Rennur þessar mega vera svo langar, sem henta þykir.
Þegar veítt er úr þeim, má byrja á því að stinga skóflu