Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 50
um búskaparatriðum, vekja eftirtekt hans á þýðingu
landbiínaðarins óg nytsemi, og skýra fyrir honumýms-
ar vinnuaðferðir. Þeir halda og fyrirlestra, bæði fyrir
yngri og eldri.
Af þvi, sem bér hefir vei ið tekið fram um búnaðar-
nám og bt'maðarfra ð-du e lendis, sést, að eigi er lögð minni
alúð við að kenria mönnum alt þnð verklega i búfræðinni
en hið bóklega. Um leið og verið er að breyta búnaðar-
skólanáminu og gjöra það aðallega bóklegt, þá er talið sjálf-
sa-gt um leið, að 1 emendurnir læii það verklega, og það
enda bet.ur en áður var hanit að kenna það á búnaðar-
skólunum. Þetta veitist þeim mun auðveldara, sem verk-
leg þekkirig er orí'in almenn og búskapurinn rekinn með
meiri myndarskap en á ur gjörðist. Á bændasetrum læra
menn erlendis beti r öll algeng búskaparstörf, en þau eru
kend á búnaðarski lunum, og það nám verður áreiðanlega
affarasælla og endh gai betra. Þannig er því varið þar sem
búnaðurinn er í g> ðu lagi, eins og t. d. í Dánmörku og
víðar.
En hvernig er nú ástatt hér álandiað því er snertir
verklega kunnáttu í bunaði. Ástandið í því efni er, því
miður, alt annað tn gott. Svo má að orði kveða, aðfjöldi
manna kunni ekki mörg hin algengustu verk, ogsístsvo
í Jagi sé. Margir eru þei , sem ekki kunna að leggjartein
í vegg eða lagfæra algenga búshluti ef þeir bila. Þingey-
eyingar kvarta sán n yfir, að ekki fáist lengur góðir fjár-
menn til að hirða lé; það vilji enginn læra það. Plæging-
um eru flestir óvanir, og svo másegja, að ekki séu nema
örfáir menn, er leilnir séu í því starfi. Hirðing á hestum
og nautfé er aftur ál ótavant sökum skorts á kunriáttu í
þeim verkum. Sára áir eru þeir, sen geta járnað svo ,nynd
sé á, og fjöldi hesta er eyfi’agður á unga aldri fyrir van-
kunnáttu i þeirri g' i in. En þetta, sem her er talið og mar gt
fleira, lærist eigi til hlýtar af bóki m, menn verða að taka
þátt í starfinu, iæra hin í óttu handtök, er að því lút.a, til