Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 51

47
þefs að vel fari. Bóklegt náirt, eða bókleg fræðsla, er eigi
einhlýt í þessu efni, það þa f meira til.
Búnaðarskólarnir hafa að vísu bætt nokkuð úr hinni
v°rklegu kunnáttu, einkum að þvi er snertir jarðyrkju. -
En skamt hefir það náð, og enn er pottur brotinn í því efni.
Sjálfsagt hefir verkleg kensla verið einna bezt í Ólafsdal
að öllu samanlögðu, enda er skólasrjórinn þar einhver verk-
hagast.i búmaðurim , sem vér eigum, þegar á alt er.litið.
Þessari ófullkomnu og oft sáralólegu tilsögn í öllu verk-
legu, veldur óefað í og með það. að a búnaðarskólunum
er kenslan bæði verkleg og bókleg í einu.
Nemendurnir eru tíðast illa undirbúnir. er þeir koma
á skólána; fákunnandi í því verklega, og hafa eðlilega litið
lært til bókarinnar. Námstíminn, til þess að gjöra, stuttur,
og vinst því eigi til aö gjöi a nemendurna viðunanlega sjálf-
bjarga. Afleiðingin er, að hvorutveggja náinið, verklega og
bóklega, verður hálfgjört kák.
Verklega náminu verður að koma svo fyrir, að menn
geti átt kost á að læra sem tlest er að búnaði lýtur, og
læra það til hlýtar. Bezt mundi, að kenslan væri sem mest
aðskilin, einnig hin verklega. A einum staðnum ætti að
kenna plægingu, og það sem að jarð'yrkju lýtur, á öðrum
stað garðyrkju, þriðju hiiðing á kúm, fjórða meðferð á
hestum, járningu o. s. frv.
Til þess nú að bæta úr þeim skorti í verklegri kunn-
áttu. sem alment á sórstað, þarf að byrja á því að skilja að
verklegt og bóklegt nám á búnaðarskólunum. Með öðrum
orðum, að gerbreyta fyrirkomulagi skólanna, og er þá ann-
aðhvort, að leggja þá niöur og breyta þeim i verklegar
kenslustofnanir og kenna þar ýms verkleg búnaðarstörf,
svo sem jarðyrkju, fónaðarhii ðing og mjaltir, súrheysgerð
og fleira. Jafnframt þessari verklegu kenslu, ætti að veita
nemendunum tilsögn í því, að færa töflur yfir mjólk og
fóður kúnna eða yfir arð og tilkostnað búpeningsins.
Þá er og nauðsynlegt og sjálfsagt, að verja nokkrum