Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 63
59
ur molluheitt í skálannm oíí næstum ómögulegt að hafa
sýruua í rjómann í lagi; smjörið verður svo lint að varla
•er mögulegt að hnoða það. Sé mi kominn kuldi oghvass-
viðri næsta dag, er kuldinn í skálunum, sem bæði eru illa
bygðir og með einföldu þaki, að því skapi mikill sem hit-
iun var mikill daginn áður. Sýran er ekki nema hálf súr,
en verður þó að brúkast, því strokkunin má ekki dragast.
Af öllu þessu loiðir að smjörið verður misjafnt, fær óorð
-á sig og feilur í verði. Við þessu getur bústýran ekki gert
þó hún væri öll af vilja gerð. Það er því kominn timi
til að hætta að byggja þessa „bráðabyrgða skála“, ekki
síst þegar reynzlan sýnir að viðgerðirnar dragast ár frá ári.
Annað, sem eg þarf að minnast á, er uppsetning á-
haldanna. A sumiim búunurr. hafa smjörgerðaráhöldin
verið sett upp af mönnum, sem ekki hafa haft hugmynd
um hvernig þau eiga að standa, og því eðlilega sett þau
öll meira eða minna skakt. Afleiðingin hefir verið að
strokkunin heflr t d. tekið 2 kl.st. í staðinn fyrir 25 míu-
útur, eða að strokkurinn heflr snúist. öfugt o. s. frv. I
byrjun var þetta afsakanlegt, en ekki nú, síðan búunum
fór að fjölga, og auðvelt að ná i menn, sem kunna að
setja áhöldin rétt upp. í sambandi við þettavil eg minna
á, að líklega hef eg tíma í vor til að lijálpa þeim, sem
setja á stofn ný mjólkurbú, með að setja upp áhöldin,
af því að skólanum verður sagt upp í maí. Þó vil eg
biðja þá, sem kunna að óska miunar aðstoðar, að láta
mig vita um það sem fyrst, svo eg geti hagað ferðinni
svo, að sem mest not verði að.
Sumum virðist ef til vill, að eg vilji kenna bændum,
en ekki bústýrunum, um alt, sem miður fer á rjómabúun-
um. Það er þó ekki svo. Bústýrurnar eiga sinn þátt í því,
en þær fæ eg tækifæri til að tala við á hverju sumri, og
segja þeim til syndanna, og þarf því ekki að skrifa um
það. Þar á móti hitti eg fáa af hluthöfum búanna og get
því ekki fundið að við þá munnlega, sem þó væri það