Búnaðarrit - 01.01.1904, Síða 82
78
20 pd. meirii, en komst í flestar hinar tunnurnar og41
pd. meira en fór af kjöti af veturgömlu fé í tunnu frá
Húsavík. Tunnu þessa átti að pækla, en hún tók við
sama sem engu af pæklinum. Nú var skipið, sem eg
ílutti kjötið á, átta dögum eftir áætlun og í Höfn var eg um
tvær vikur, áður en eg réð ráðum minum til fulls. Eftir
hnö að skipið fór frá íslandi, voru hitar ailmiklir, sam-
anborið við árstímann, og í Iíöfn stóðu tunnurnar úti, og
var sólskin mjög sterkt suma dagana. Eg var því orð-
inn mjög hræddur um kjötið í tunnunum, en vildi þó gjarn-
an sjá, hvað það þyldi. Frá því er saltað var niður og
til þess er kjötið var tekið upp úr liðu 6l/2 vika. Eins
og áður er sagt, sáum við kaupmaðurinn ekkert, að at-
huga við kjötið, en matsmaðurinn dæmdi 228 pd. of fyrstu
gœð’im, en 45 pd. oflítið söltuð og setti þau í annan flolck.
Hitt kjötið var þannig saltað: Á Blönduósi 25 pd.
salts í tuununa, á Húsavík 18 pd. salts í tunnuna, en á
Seyðisflrði gleymdist að vigta saltið, en var salt.að nokkru
meira en vanalegt er til heimanotkunar. Enn fremur var
saltpétur og sykur látinn í kjötið.
Reynsla mín er enn svo sáralítil, að eg er í vanda
staddur, er skilja skal þyngdarmismun á nýju kjöti og
söltuðu, sem er þó afarmikilsvert atriði. En eg býst við,
að hér konú mjög margt til greina. Alment er talið, að
það skifti miklu, á hvaða tíma kjötið er tekið upp, frá
því að það var saltað niður. Þá er það og mikilsvert at-
riði, hvort kjötið er viktað volgt eða gegnkalt. Eg hefi
veitt þessu nokkra eftirtekt, en þó fer fjarri því, að hún
iiafi verið svo nákvæm sem skyldi. En jafnalgengast hefir
mér virzt, að skrokkurinn léttist frá því að haun er svo
volgur, að rýkur af honum, og þar til hann er gegnkald-
ur um nær því 4°/0. En þetta er nokkuð mismunandi,
að líkindum eftir holdafari skepnunnar og jafnvel því á-
standi sem hún er í, þegar henni er slátrað. Getur t. d.
vel vei'ið, að ef skepnan léttist talsvert fyrir slátrunina,
fyrir mjög mikla útgufun og svita, að skrokkurinn létt-