Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 83
79
ist minna við slátrunina. Þá er og senniiegt, að það liafi
breytileg áhrif á kjötið í saltinu, hvort það er þyrrið og
fast í sór eða vatnsmikið og kvapakent. Á Blönduósi var
volgt diikakjöt vigtað niður í eina tunnuna, eins og áð-
ur er sagt, en þó svo rokið, að það var orðið kalt utan.
í tunnuna fóru 273 pd. af kjöti og 12 pd. af salti, og upp
úr tunnunni komu 273 pd. Yar það eina tunnan, er
kjötvigtin stóð í járnum heima og erlendis.
Þá var dilkaket í annari tunnu frá Blönduósi, er var
vigtað gegnkalt, enda hafði það hangið meiraen dægur,
þegar það var vigtað, í tunnuna fóru 250 pd. af kjöti,
25 pd. af salti, en hór var kjötið úr henni 267 pd. Eng-
inn saltpækiil var settur í þessa tunnu og hefir verið dáðst
• að þessu kjöti.
Eftir þessu að dæma er hættan eigi eins mikil og
alment hefir verið talið á því, að dilkakjöt léttist í salti.
En þess ber að geta, að dilkarnir voru vel vænir. Skrokk-
•arnir af sumum voru urn 40 pd. En skrokkarnir i tunn-
unni þóttu eigi nógu jafnir.
Þá var kjöt af mjög vænu veturgömlu fó frá Blöndu-
•ósi, er skrokkarnir vigtuðu gegnkaldir nær 50 pd. í tunn-
una fóru 254 pd., en þyngdist um 10 pd. Þávar og það-
an ein tunna af kjöti af vænuin sauðum tvævetrum. Helm-
ingurinn af kjötinu var vigtað gegnkalt, en helmingurinn
var eigi kólnaður til fulls. í tunnuna fóru 265 pd. af
kjöti, er þyngdist um 6 pd. Eins og áður er sagt, fóru
25 pd. af salti í hvora þessa tunnu og voru þær báðar
pæklaðar, en tóku á móti litlu af pækli.
Einkennilegt þótti mér, að 246 pd. af sauðakjöti í
tunnu frá Húsavík léttist um 4 pd., en kjöt af veturgömiu
fé þaðan, 232 pd. í tunnunni, þyngdist 10 pd., og lær af
veturgömiu fé frá sama stað, 246 pd. í tunnuni, léttust
5 pd. 126 pd. af rullupylsum frá sama stað léttust 4 pd.
Kjötið af Húsavík var af meðalfé, enveljöfnu. Það var
-alt pæklað.
Kjötið í tunnu frá Seyðisfirði var af mjög vænu vet-