Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 84
80
urgömlu fé og vigtaði 252 pd., en þyngdist 11 pd. Eng-
inn pækill settur í tunnuna.
Eg vil taka það fram, að eg sé enga ástæðu til að-
vefengja vigtina á nokkurn hátt. En á þessu verður þó- >
lítið eða ekkert bygt. Ilelzt virðist það þó benda á, að
eigi sé ástæða til að óttast, að kjöt léttist í salti, ef það
er vigtað vel gegnkalt, saltað hæfilega, enginn pækill sett-
ur í það, eða kjötið sett svo þétt niður, að þót.t pæklað
sé, nái sama sem enginn pækill að leika um það. Kjötið-
af Norður- og Austurlandi var alls 2144 pd. og þyngdist
43 pd. En 1000 pd. af kjöti frá Reykjavík léttust 64 pd.
svo að 3144 pd. af kjöti, er eg hafði, hafa lézt um 21 pd.
í saltinu, eða af því að hækiar drógust frá vigtinni.
Meiri hluti af kjötinu var höggvinn þannig. að lær
voru lieil og bógar sömuleiðis. Slög voru heil og tekin í
stærra lagi. Fremri hluti siðunna.r með hálfri bringu var
einnig óhöggvinn, eða litið höggvinn. Hryggur smáhöggv-
inn.
Eg tel hagkvæmt, að kjöt, sem nota á til heimilis að
vetrinum sé höggvið á líkan hátt. Saltað niður áður en
það stirðnar og 12—15 pd. af Liverpoolsalti sett í tunn-
una, en þess ber að gæta, að stinga inn að beini á lær-
um og vænum bógum og setja saltþarí. Kjötið verður
vel að fergjast niður og geymast á köldum stað. Með
þessari aðferð er léttara að taka kjötið upp úr tunnunni,
ef það nær að frjósa. Taka má af því til reykingar hve-
nær sem vill. Auðveldara verður og að skera það niður
á brauð o. s. frv. En eigi er hægt að telja þá fyrirhöfn
að höggva kjötið jafnóðum og það er notað, ef hagkvæm-
ara þykir.
Það er mjög óhentugt um kjöt, sem flutt er út, að
það stríðir hvað á móti öðru, hvernig heizt þyrfti að höggva
það og salta það niður. Bezt er, að það sé höggvið sem
minst í sundur við útsöluna, og engu síður, ef það er haft
til pylsugerðar. En til þess að hægt sé að ganga sem bezt
frá söltuninni, þarf að höggva kjötið nokkuð smátt. Því