Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 86
83
þær falli erlendum smekk. Breyta verður og um lag
-á þeim. Bullupylsur, er hafa á til sölu, verða að vera
þannig, að þegar brauðsneiðin er skorin í tvent, eins og
■aigengt er, að þá falli ein þversneið af pylsunni nákvæm-
iega ofan á alla brauðsneiðina. Aðalatriðið er þó, að þeg-
ar slög hafa verið tekin úr kjöti, sem flytja á til útlanda,
verður eigi hægt að selja það sem nr. 1, er það bezta
heíir verið tekið úr því.
Þó að margir erflðleikar séu á kjötsölunni, þá leik-
ur samt enginn vafi á því, að margt má gera til að bæta
kjötverðið lítið eitt og einkum tryggja oss gegn tilfinn-
anlegu verðfalli á því. En til þess þai f bæði tíma og á-
stundun og eigi má gera ósanngjarnar kröfur, því að að-
■gætandi er, að eyris verðmunur á hverju kjötpundi skiftir
landið mörgum þúsundum króna.
Mjög bagalegt er það, að svo má að orði kveða, að
alt islen/.kt. saltkjöt hrúgist samtímis á erlenda markað-
inn og það á þeim tíma, sem vanalega er jafn-óhentugast-
ur. Þar eru margir sem selja kjötið, bæði hiuir svo-
nefndu stórkaupmenn, ýmsir smærri kaupmenn og um-
boðsmenn kaupmanna. Nú er of altítt, að kaupmenn séu
svo illa efnum búnir, að þeir verða að lána meira og minna
af þeirri vöru, er þeir fá að sumrinu gegn þeirri vöru, er
þeir fá flutta út að haustinu. Þeir neyðast því til að selja
vöru sina sem fyrst eða skortir efni til að geta beðið með
liana svo lengi sem þarf gagnvart eftirspurninni. í haust
var t. d. selt fyrir fi-am allmikið af íslenzku saltkjöti, 45
kr. tunnan; þegar kjötið kom út, var mikið af því selt
fyrir 42—43 kr. tunnan. Allir vita, hve mikil vandkvæði
eruáþvi, að hækka svo að segja samtímis verð á hinni
sömu vöru. En þrátt fyrir það, komst þó kjötið bráðlega
upp í 45 kr., og skömmu siðar mátti selja alt íslenzkt
saltkjöt, er þá var óselt, fyrir 47—48 kr. tunnuna eða jafn-
vel meii-a. Þeir, sem hér mega gerst um vita, hafa sagt
mér, að hverja einustu tunnu af íslenzku saltkjöti hefði
að þessu sinni mátt selja a. m. k. fyrir 47--48 kr. Þetta