Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 87
83
•eina atriði hefir því slcaðað landið um marga tugi þús-
unda króna.
Erfitt verður að ráða böt á þessu nema með sam-
tðkum, þannig að öll kaupfélög og allir, sem kaupa kjöt
á íslandi, myndi sambandsfélag. Ætti þá, að minsta kosti
þegar ritsíminn er kominn, mikið af kjötinn að geymast
•á einhverri íslenzkri höfn í landinu sjálfu, t. d. Reykja-
vík og víðar, ef hentugra þætti, og sendast að eins út,
þegar eftirspurn væri eftir því á markaðinum.
Þásætir og mikið af kjötinu annari meðferð en vera
ætti. Það er annars einkennilegt, þegar iitið er á alia
þá vandvirkni og fyrirhöfn, sem höfð er við saJtfiskinn,
frá því að hann er dreginn og til þess er hann hefir verið
flokkaður til útflutnings, hve liroðalega er farið með sumt
af útflutnings-kjötinu. Það er svo að sjá, sem sum mat-
vara hafi engan rétt á sér. Flestir hafa séð, hversu sóða-
lega er farið með harðfisk. - Þá minnist eg glöggt atviks
■eins er eg sá fyrir liðugum 20 árum: Eg var í skips-
vinnu á Seyðisfirði, og vann ásamt öðrum að þvi að flytja,
í land rúg, sem var í lestinni. Eg og 4 eða 5 menn aðrir,
•danskir og íslenzkir, áttum að vera í lestinni. Eg varð
fyrst.ur niður og tók skóna af mér, eins og eg taldi sjálf-
sagt að gera, áður en ég færi í rúginn. En er eg sá, að
hinir ætluðu með foruga skóna niður í rúginn, reyndi eg
árangurslaust að aftra því. Sumir voru kvefaðir og mik-
ið ryk var í rúgnum. Gengu hrákahlussurnar sem skæða-
•drífa á rúginn. Eg vandaði um þetta, en það var að eins
hlegið að mér, enda hafði eg ekkert yfir þeim að segja.
Mér kom þá í hug, að neyð væri að þurfa að borða brauð-
ið, ef alment væri farið þannig með rúginn frá því er
hann væri feldur á ökrunum og tú þess er hann væri
kominn í það. Og fáir munu geta því nærri, hve oft mér
hefir dottið þetta í hug síðan, þegar eg liefi neytt brauðs.
En svipaðar hryllingshugsanir hafa stundum farið um mig,
•er eg sá meðferð á kjöti.
í ferðinni átti eg tal við 2 danska skipstjóra, sem hafa