Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 88
84
verið í förum til íslands. Þeir lýstu nákvæmlega fyrir
mér meðferðinni á kjötinu á íslandi, bæði ílutningi á því
í kaupstaðinn, slátruninni, og hvernig gálgamennirnir o. fl.
væru útJits, sem þyrftu að handleika kjötið. Mér þótti
lýsingin ijót, en eg vei ð að játa, að borið hefir það við,
að eg hefi sóð annað eins. Þá hafa og danskir menn lýst
fyrir mér meðferðinni á kjötinu þar, þegar það er á hafn-
arstöðum rifið upp úr tunnunum til að flokka það. Sú
Jýsing er ails eigi betri. Um sannindi segi eg ekki, en
eg hefi þó séð nóg til þess að vita, að íslenzka saitkjötið
þar hefir eigi ætíð þann rétt til hreinlætis, er hver mat-
vara verður að hafa. Og sárast er, ef það hefir glatað
þeim rótti sakir illrar meðferðar íslendinga.
Frá sumum kaupmönnum á ísiandi er alt viðunandi,
að því er hreinlæti snertir, þótt það só nokkuð mismun-
andi. Norskir kaupmenn sögðu mér, að ekkert væri að
því kjöti, er hreinlegast væri slátrað og með farið og, ef
það væri af góðum kindum, þá væri það hið bezta salt-
aða sauðakjöt, er kæmi á markaðinn.
Ilins vegar virðast nokkrir kaupmenn mjög hirðulaus-
ir í þessu efni — og er slíkt óþolandi; það heldur við
óorði á islenzku kjöti og getur orðið til þess að fella alt
kjötið, því að meðan íslenzkt kjöt er eigi nákvæmlega
ílokkað og S6lt með alþektum og áreiðanlegum merkjum,
þá leiðir af því, að ef eitthvað af kjötinu er selt með liigu
verði, þá er erfitt að halda öðru kjöti í viðunanlegu verði,.
hversu gott sem kjötið er.
Það er algild regia —og allir, er flytja út kjöt, verða
vel að gæta þess —að fénu sé slátrað á útflutningsstaðn-
um, ekki sé skorið i kjöt, þegar rist er fyrir, kjöthimn-
urnar utan á skrokknum séu hvergi rifnar. Engin hár
sóu á skrokknum nó bióð, gor, sandur nó önnur óhrein-
indi komist að honum. í stuttu máli: skrokkurinn verð-
ur að vera útlits eins og hver hreinlát og myndarleg is-
lenzk húsmóðir vill láta afhenda sér hann til matreiðslu.
En það má ékki trúa nema vissum mönnum, er hæfir