Búnaðarrit - 01.01.1904, Síða 93
89
íramar að vilja, kaupa reykt kjöt og pylsur en á íslandi,
-er ætti svo að leiða t.il útílutnings á þessari vöru. Ef
í>að næst, ætti kjötverð að liækka í landinu og mikið síð-
ur að óttast verðfall eða breytilegt verð.
Þá verður eigi hlaupið yflr það, að oflítið er etið af
lcjöti í landinu sjáifu. Það er hörmung, þegar sumir, er
búa langt upp til sveita, leggja árlega til heimilis eigi nema
25 — 50 pd. af kjöti fyrir hvern mann og sækjá svo lang-
•ar leiðir óhollari og óhentugri matvöru, er þeir gjalda með
kjöti, er stundum er eigi nema 12 — 16 aura pd.
Ef fylgt væri fram atriðum þeim, er bent heflr verið
á hér að framan, þá ætti eigi að líða á löngu, þar til það
•dragi frá saltkjötsmarkaðinum a. m. k. 2000—3000 tunn-
ur kjöts — og væri slíkt mikilsvert. Þá stefna kjötsölu-
tilraunir mínar óbeinlínis að hinu sama, þar sem reynt
-er að finna nýjar ieiðir til sölu á kjötinu.
Auk þessa atriðis hefir einkum það tvent vakað fyrir
mér að auka álit á dilkakjöti og að kjöt væri borgað með
peningum.
Enginn efi ér á því, að kjöt af vænum dilkum er jafn-
bezta kindakjötið. Þótt. kjöt af sauðum sé næringar-
meira, þá vegur það eigi nema á móti því, að dilkakjöt
■ er ljúffengara, auðmeltara og hollara. En sá ókostur hefir
þótt á dilkakjöti til útflutnings, að það léttist meira en
annað kjöt í saltinu, skemdist fyr, ef lítið væri saltað og
saltbrynni meira, ef það iægi lengi í sterku salti. Alt
þetta er eðlilegt af því að lambakjöt er smágerðara en
annað kjöt. Þvi er likt farið og seinni sláttar töðu, að
hún skeminist fyr en seinslegin punttaða. Flestir kaup-
menn láta vigtina eingöngu ráða verðinu, en nokkuð er
algengt, að dilkar séu i þriðju vigt, svo að oft hefirfeng-
ist 4 aurum minna fyrir hvert pund at dilkakjöti; en það
kjöt sem var í fyrstu vigt, er oft er af hrútum og gam-
alám og í rauninni miklu lakara. Það er því hin brýn-
asta þörf á að finna nýja leið með dilkakjötið, er eyðir
þessum annmörkum, því að hver vörutegund á rétt á því
7