Búnaðarrit - 01.01.1904, Síða 96
92
kanpmaðurinn verður af 25n/„ verzlunararði, af því að
hann lét peninga í stað útlendu vörunnar.
II.
í Noregi eru tollar og gamlar venjur aðalmeinið. Yenj-
unum ætti að mega breyta að nokkru, en engar líkur til,
að breytingin verði ger á tolllögunum — og sízt til bóta.
Nú er tollur 5 aura pr. 1 pd. af saltkjöti, 15 aura pr. 1
pd. af reyktu kjöti og 17V2 eyrir pr. 1 pylsupund.
Þótt mikið só framleitt af nýju kjöti í Noregi, þá
flyzt þó mikið af nýju kjöti þangað frá Svíþjóð, og nokk-
uð frá Danmörku til Kristjaníu. Eykst innflutningur þessi
árlega. Þá flyzt og mjög mikið af nautgripakjöti frá Ame-
ríku, og söltuðu sauðakjöti frá íslandi, Rússiandi og Sí-
beríu.
Nú er ameríkanska nautakjötið hættulegasti keppi-
nauturinn af kjöti þvi, er inn er flutt, því að það er venju-
lega ódýrt. Það er flutt í c. 6 tunna ámum, og er kjötið
skorið utan af beinunum, áður en það er sett niður, en
þó er tollurinn á þessu beinlausa kjöti hinn sami eða 5
aura pr. pd. Kjötið er eigi saltað, heldur er „borax“ sett
í það, svo að það er sem nýtt á bragðið, en mjög rautt
á lit, og þykir óhollara en ef það væri saltað. Alt er
kjöt þetta fremur léJegt.
Það er tekið að tíðkast mjög erlendis, að setja ým-
rsskonar efni í kjöt og aðrar matvörutegundir til að forða
þeim skemdum. Eg kynti mér þetta atriði og sneri mór
því fyrst til Jóhanns Lie í Stafangri, er norska stjórn-
in hefir kostað til að kynna sér söltun og aðra meðferð
á kjöti, sild o. fl. tegundum í ýmsum Jöndum. Hann er
talinn einn hinna fróðustu manna um allan Noreg í þeim
efnum—og hefir gert ýmsar tilraunir. í Kristjaníu leit-
aði eg siðar álita „Overkontrollörs" og „Statsdyrlæge", Ad-
oJph Jakobsen, er reði sterklega frá að nota nokkuð ann-
að en salt, og svo að setja saltpétur að eins í pækilinn
eftir venjulegum reglum. Bæði hann og ýnrsir kaupmenn