Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 98
94
salta verði á lí'can hátt og hingað til saltkjöt það, sem
flutt er frá íslandi í Noreg vestanverðan. Ástæðan til
þess er^sú, að þar neyta menn lítiis af kjöti, en mikið
flutt burt af nýju kjöti, einkum til Kristjaníu. J bæjun-
um er stöðugt miklu slátrað allan veturinn íram í marz-
márn\ Eignaminni menn kaupa slátrið og það lakasta
af kjötinu, sem hinir efnaðri vilja eigi, og ekki þykir svara
kostuaði að flytja burt, og á móti þessu getur íslenzkt
kjöt ekki kept. En þegar sláturtíð er að mestu þrot-
in, þá eru islenzkar kjöttunnur fyrst slegnar upp til að
selja úr þeim, af því að það eru hinir sömu, sem kaupa
íslenzka saltkjötið er áður keyptu slátrin og rýra kjötið.
Auk þess er mikið keypt á vor- og sumar-skipin, sem
áður er gttið.
í vestanverðum Noregi mun því að sinni lítið iiægt
að gera fyrir íslenzkt kjöt, nema ef hægt væri að þoka
verðinu iítið eitt upp með hentugri verzlunaraðferð en
nú er höfð.
Eg skal geta þess, að mikil þótti mér fáfræði norskra
kaupmanna um verzlun íslands. Margir þeirra, sem verzla
með íslenzkt kjöt, vissu eigi annað en að verzlunarein-
okun væri enn á íslandi. Hefir þeim verið talin trú urn
það af dönskum kaupmönnum, er selja þeim kjöt.
í Kristjaníu og ýmsum stöðum ætti það liins vegar
að heppnast að bæta eitthvað kjötmarkaðinn íslenzka.
Þar sneri eg mór til danska generalkonsúlsins L. 0. G.
Amundsens og áðurnefnds ríkisdýralæknis A. Jakobsens,
er báðir reyndust mér mæta vei. Konsúllinn kvartaði
sáran yfir því, hversu íslendingar notuðu sig lítið, en hann
kvaðst telja skyldu sína að vinna íslandi, engu siður en
Danmörku. A. Jakobsen megum vér þakka það, að is-
lenzkt kjöt fær að koma til Noregs, án þess að því fylgi
vottorð frá dýralækni. Hann þekti út í hörgul hag vorn
og heilbrigðisástand íslenzks sauðfjárs og sá, að ákvæði
um þetta efni væri sama sem innflutningsDann, er skaða
hiyti bæði löndin. Sýnir þetta, hversu nauðsynlegt það