Búnaðarrit - 01.01.1904, Qupperneq 100
96
III.
Aðalárangur ferðar minnar er sá, að ef landsmenm
vilja, þá geta þeir sent 2000 tunnur af saltkjöti til verzl-
unar Sigurðar stórkaupmanns Jóhannessonar og sonar
hans á næsta hausti, er verzlunin hefir til sölu með því
m.rki, að kjótið nái sem mestu áliti og seljist með sem
hæstu verði. Kjötið verður höggvið htið eitt öðruvísi en
nú er venja til, og fénu slátrað á útflutningsst.aðnum af
völdum mönnum. Verzlunin hefir rannsakað í vetur, hvern-
ig saita skuli, og mun Búnaðarfélagið gefa kjötútfljfijend-
um, sem sinna vilja þessu boði, nánari upplýsingar um
þessi viðskifti, eftir munnlegum upplýsingum, er eg hefi
gefið félagsstjórninni. Verzlunin semur eins hagkvæmlega
og unt er við þau félög, er hnfa samgöngur við ísland,
um flutninga, og sendir í tæka tíð tunnur og salt til þeirra,
er senda kjötið, ef þess er óskað. En hver sem kjöt sendir
til þessarar verziunar, verður að annast kjöt.ið að öllu, þar
tii það er komið á skip, og einnig að veita móttöku og
annast salt og tunnui’, þegar komið er á rétta höfn. Heppi-
legra væri þó, að menn sæu sér sjálfirfyrir tunnum, eink-
um þannig, að þeir fengju þær utan um vörur sínar, því
að þá iosast menn við kostnað þann, er af þvi ieiðir, að.
borga fargjald á tómum tunnunum heim til* íslands.,
Norskir kaupmenn leggja mikla áherziu á, að eigi séu
hafðar aðrar tunnur en hinar vanalegu, því að saltpæk-
illinn dragi efni úr öilum öðrum tunnum, er hafi spill-
andi áhrif á kjötið. Þótt eg hafi talað við menn, sem
gera litið úr þessu, þá virðist mér réttara að svo vöxnu máli'
að breyta eigi til, en sérstaklega þó, að nota nýjar tunnur.,
Ef skoðun Búnaðarfélagsins verður sú, er það hefir
hugieitt og kynt sér þetta mál, að iandsmenn eigi að sinna
því, þá þykist eg vita, að það annist nauðsynlegar ráð-
stafanir. En eg leyfi mér að taka það frarn sem algerð-
skilyrði, að þeir sem viija sinna þessu, hvort sem það
eru kaupfóiög, kaupmenn eða einstakir menn, að i hverju
útflutningsumdæmi séu valdir hreinlátir og verklægnir-