Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 113
109
af köldu lofti inn og heitu en óhreinu lofti út — þó nátt-
úrlega ekki meiru en góðu hófi gegnir.
Efni veggjanna á þess vegna helst að vera gljúft í
sér eða fult af ofur smágjörvum holum, eins og t. d.
timbur, tigulsteinn og mögur steypa, því þá getur loftið
sitrað út og inn gegnum veggina án þess að menn verði
varir við nokkurn súg; raunar er það nú svo, að ef vegg-
irnir eru þykkii', þá kemst lítið sem ekkert loft gegnuin
þá, þó .efni þeirra só gljúft, og sama er að segja ef vegg-
irnir eru vatnsósa, eða ef þeir eru málaðir utan eða inn-
an eða varðir með einhverju vatnsheldu og loftheldu efni,
t. d. iárni. En þó það yfirleitt megi teljast kostur á veggj-
um, að þeir séu ekki alveg loftheidir, þá er öðru máli að
gegna ef göt eða rifur eru á veggjunum, þar fer loftið
út og inn í tíma og ótiina, og þar getur loftstrokan orð-
ið svo sterk, að menn verði varir við súg eða „trekk,“
som getur verið mjög óþægilegur. Það sem veggirnir
fyrst og fremst eiga að gera, er að varna hitanum sjálf-
um útgöugu, þegar hann leggur á stað einsamall, án þess
að fylgjast með og vera fólginn i óhreinu lofti.
Mótstaða sú, sem einfaldur veggur, t. d. steinvegg-
ur, Ttíitir á móti útrás hitans, er samsett af þremur lið-
um. Fyrst, er mótstaða móti því að hitinn komist úr
loftinu inni og yfir á innra yfirborð veggsins; þessi mót-
staða er svipuð úr hvaða efni sem veggurinn er eða yfir-
borð hans; hún er sú sama, hvort sem veggurínn er úr
steini eða tré, en lítið eitt minni ef veggurinn er mál-
aður eða pappírlimdur að innan; þó er sá munur þýð-
ingarlaus; þessi mótstaða lýsir sór í því að alt af er nokk-
ur munur á iofthitanum í herberginu og hitastiginu á
sjálfu yfirborði veggsins, veggflöturinn er sem só alt at'
dálitið kaldari en loftið i herberginu. Næsti liður mót-
stöðunnar er mótstaða veggsins sjálfs, eða þess efuis sem
í honurn er, móti hreifingu hitans út á við gegnum vegg-
inn; þessi mótstaða er því meiri sem veggurinn er þykkri,
en er mjög mismunandi eftir því úr hvaða efni veggur-