Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 143
139
nú. Hvað skyldi okkur nú takast á næstu 50 árum, nú
eru hér dæmí til að stöku kýr mjólka 8000 pd. af tómri
heygjöf, hvað ætti þá ekki að takast á næstu 50 árum
að fá margar til að ná þeirri upphæð, með kynbótum og
kraftfóðursgjöf, með okkar góða heyi.
Enginn skyidi hafa íleiri kýr en hann getur fóðrað
svo vel, sem þær geta mest á móti tekið og breytt í mjólk
þær þurfa eins og önnur dýr sitt vissa viðhaldsfóður, því
meira fóður þar framyflr er þær geta breytt i afui ðir, þess
betur borga þær fóður sitt, því borga þrjár kýr, vel hafð-
ar, betur fóður sitt, en fjórar kvaldar. Ekki er það samt
nteining mín að láða mönnum til að fækka kúm sínum
eða minka bústofn sinn, nei þvert á móti, það er lífs-
skiiyrði fyrir okkur að stækka hann, og það íljótt og að
mun, vinnan stigur í verði með hverju ári og kröfurnar
til lífsins fara sívaxandi. Eg veit það með vissu af eigin
reynslu, að ef eg hefði búið hér þessi 10 ár, sem eg hefl
verið hér, og liaft að eins þær þrjár kýr, sem jörðin fóðr-
aði hér fyrstu árin, að þá hefði eg lifað við skort og
safnað skuldum, í stað þess að með því að græða út tún
og stækka bústofninn kemst eg vel af.
Eg þekki því ekkert ráð óhultara fyrir einstakling-
inn og þjóðina í heild sinni til að bæta efnahag sinn, en
að rækta landið, keppa að því takmarki að get.a lifað á
ræktaðri jörð, en til þess útheimtist meiri og kröftugri
áburður en við nú höfum og aftur ber þá að sama brunni,
að áburðinn verður lika að kaupa að, og samgöngufærin
að batna til að flytja hann þangað sem jörðin getur borg-
að hann. Það verður grasið á sléttunni hér austanfjalls,
sem ber fyrstu járnbrautina.
Þegar eg las fyrst um það í einhverri búnaðarhug-
vekjunni, að það ætti að bera i flórinn til að þurka upp
þvagið í honum, þá fanst mér eg ekkert hafa til þess, en
það kom víst til af því, að mér var þá ekki nógu.ijóst
hvað mikla þýðingu það heflr; eg tímdi eða nenti ekki
að búa mig undir það að sumrinu, nú er víst flestum