Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 145
141
að kúabúskap og fanst eg liafa fremur eitthvað um liann
að segja, sem einhverjutn kynni að gagni koma.
í útigangs- og landgæðasveitum væri fásinna að
fækka sauðfé, on fjölga kúm, og með því minka þann arð,
er landið með hinum víðáttumiklu og kröftugu beitilönd-
um veitir manni, sem mestan og beztau þátt hafa átt í,
að halda þjóð vorri við iýði á hennar mestu og dýpstu
vanþekkingar- og eymdartímum.
Byggi eg á útbeitarjörð, mundi eg telja mér arð-
vsönlegt að fóðra kýr mínar til þriðjunga á kraftfóðri og
setja sauðfó á hey það, er þanrig sparaðist; enn fremur
vildi eg heldur, ef heyskapur brygðist, drýgja fóður með
kraftfóðri, heldur en minka bústofninn að mun eða koma
niður í fóður hjá fátæklingum, og stundum ráðleysingj-
um, og þannig stofna í voða bæði þeirra og mínum skepn-
um, eins og eg veit að víða á sér stað.
Tilgangur lína þessara hefir verið sá að vekja at-
hygli manna á þessari breytingu á fóðrun nautpenings,
sem kraftfóðrið veitir, og sú bx-eyting getur orðið ágætt
meðal til að efla grasræktina og auka bústofninn, en til
þess að árangurinn verði sem mestur, verður að vera
samfara bætt meðferð á búpeningi, réttar kynbætur og
góð gripahús.
Eftir að grein þessi var send frá mér hefir Grönfeldt
kent mönnum að gefa kraftfóðrið þurt, og er rótt að taka
það til greina; kýrnar komast strax upp á það.
Rétt er að geta þess, að lielmingur af heyi mínu er
úthey og með því borgar kraftfóðrið sig bezt, hitt mun
óhagsýni, að gefa það að mun með góðri töðu og bein-
línis viðsjált að gefa það síðbærum með töðunni fyrir burð,
einkum þar sem kynið er óvant slíkri gjöf. Einmitt þetta,
að gefa má kúm svo mikið úthey með kraftfóðrinu og hafa
fylsta gagn af, ætti að vera hvöt til að fjölga þeim, og
þá gætu ærnar fengið töðu á vorin.