Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 152
148
þéttur, hávinguJl 14 þml. hár en gisnari, strandvinguTf
(Festuca littorea) 10 þml. hár en gisinn. Þær sjö teg-
undir, sem nefndar eru hér á eftir spruttu nokkuð en þó
minna en þær, sem áður eru taldar: JBromus arvensis.
B. enermis, Dactylis glomerata, sauðvingull, vallarsveif-
gras, Jœderslc Bajgrœs og Festuca duriuscula. Lítið sem
ekkert spruttu þessar þrjár: Holcus lanatuS, Bromus
mollis og shriðlíngresi.
Sama vorið (1902) var sáð á tvo bletti nokkrum gras-
frætegundum blönduðum saman. Á öðrum staðnum var
þeim sáð einsömlum en á hinum með byggi. Blettirnir
voru 320 □ álnir hvor að stærð. Af þeim, sem gras-
fræinu var sáð einsömlu á, fékst sem svarar 4088 pund-
um af heyi af dagsláttunni; en af þeim sem bygginu
hafði verið sáð með grasfræinu fékst sem svarar 5902'
TE af dagsláttu. Sú grastegund sem langmest spratt. á
þessum blettum var Thimothe. — Þessi tilraun bendir á,
að vér eigum að sá höfrum eða byggi með grasfræinu
það gefur mikið meiri uppskeru fyrsta sumarið, með því
að þá spretta flestar grastegundirnar lítið en korntegund-
irnar vel, ef borið hefir verið á blettinn. Korntegund-
irnar deyja svo að visu um haustið og veturinn, en þrátt
fyrir það sprettur sá bletturinn mikið betur svmarið á
eftir, sem korntegundum var sáð í með grasfræinu, get-
ur það ef til vill orsakast af því, að korntegundirnar þétti
og festi rótina og þar verði minni holklaki um vorið, en.
það er einmitt holklakinn sem mest eyðileggur sáðslétt-
urnar. Þess vegna er það nauðsynlegt, þar sem gras-
fræi hefir verið sáð, að draga valtara yfir sáðsléttuna
þegar jörð er að þiðna vorið eftir að sáð var. Eins er
það líka til bóta, að dreifa yfir sáðlandið, að haustinu,
áburði eða mold.
Eins og getið hefir verið um í skýrslunum undan-
farin ár var nokkrum grasfrætegundum sáð vorið 1901
(Búnaðarrit 10. ár, bls. 68). Sú tiiraun hefir sýnt, að
brómus, rajgras (báðar tegundirnar) og vallarfoxgras hafa.