Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 160
156
allagi alstaðar, einkum á mör og ull. Gróður kom seint,
og grös fóllu snemma.
í Kjósarsýslu var megn lungnaveiki í sauðfó, bráð-
dó sumt, en sumt drógst upp eða lifði að eins. í Gull-
bringusýslu sunnanverðri heppnaðist bólusetning illa, en
ágætlega i Kjósarsýslu, enda bólusetti dýralæknir Magnús
Einarsson þar. í Reykjavík og grend veiktust allmarg-
ar kýr af doðasótt, lifðu allar sem dýralæknir náðist til.
Fjárkláða vai'ð ekki vart.
í Mýra og Borgarfjarðarsýslu hafði skitupest á geml-
ingum verið Ískyggileg á nokkium bæjum næstliðið ár,
en gerði þetta ár lítið eða ekki vart við sig og mun það
að þakka aðgerðum dýralæknisins. — Kláði í sauðfó með
minna móti.
í Dölum gerði tóan mikinn usla þetta ár eins og
vant er í sumum sveitum sýslunnar, Skarðsströnd og
Fellsströnd. Það gerði hún og í Fljótum í Skagafjarðar-
sýslu.
Úr Húnavatnssýslu er skrifað, að sýnd sé meiri við-
leitni á að fara vel með skepnur, en áður var, en þó er
ástandið svo enn þá, að sárfáir þola veruleg harðindi.
Hin mikla og almenna hrossaeign fellir menn þar og er
megnið af þeim sett á „guð og gaddinn". „Vandræði orðið
að fá góða fjármenn. Yngri menn, sem rekið hafa neflð
inn í dyrnar á einhverri skólamynd, þola ekki iyktina í
fjárhúsunum. Finnist fjármaður, sem mjög er leitun á,
þá er hann gamall og gráhærður. Það má svo heita,
að gersamlega só lagt níður að standa yflr fó á vetrum.
Þær framfarir, sem eru í fjárræktinni, eiga helzt rót sína
að rekja til bættra húsakynna".
í Suður-Þingeyjarsýslu var fjárkláði með meira móti,
en enginn í Norður-Þingeyjarsýslu.
Á Austfjörðum reyndist það fó í meðallagi um haust-
ið sem vel gekk undan um vorið, en þar sem það hafði
verið rýrt að vorinu, var það með allra rýrasta móti um
liaustið.