Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 174
170
andlegum þroska, en með jafnlangri skóiaveru í sveit.
Það, sem ]>ó sérstaklega mælti með sameiningu búnað-
arskólanna og flutningi til Reykjavikur, væri, að það mundi
vera eini færi vegurinn til þess að kippa búnaðarskóla-
málinu i viðunandi horf. Að hafa 4 búnaðarskóla eins
og nú væri, gæti naumast verið að tala um, það værr
alt of dýrt. Ættu þeir að vora í lagi, yrði að veita til
hvers þeirra 10—12 þúsund krónur á ári, en um slíkt.
gæti auðvitað aldrei verið að tala. Bóklega kenslan væri
hér um bil jafndýr, hvort námspiltarnir væru lOeða 40.
Að því er verklegu kensluna snerti, áleit ræðumað-
ur, að hún gæti orðið að minsta kosti eins góð og hún er
yfirleitt nú á búnaðarskólunum, með því að láta piltana
vera tvo saman við vinnu á fyrirmyndarbúum og hjá góð-
um bændum. Hann kvaðst þekkja þetta fyrirkomulag af
eigin reynsl'u. Ilann hefði verið eitt ár í Yetrarbúnað-
arskólanum í Kristjaniu, um veturinn við bóknám, en
um sumarið hjá góðum bónda, er stóð í sambandi við
skólanri.
Ræðum. var ekki samþykkur frummælanda í að bun-
aðarskólarnir ættu að leggjast niður sem opinberar stofn-
anir. Hann áleit rétt að láta þá halda áfram sem fyrir-
myndarbú, með nokkrum styrk af opinberu fé, og láta
námspilta Reykjavíkurskólans vera á þeim fyrra sumar-
ið, er þeir væru við verklega námið. Þetta væri nauð-
synlegt meðal annars af því að enn þá væru tiltölulega
fáir bændur, sem létu vinna margbreyttar jarðabætur,
auk þess hefði það ýmsa fleiri beina og óbeina kosti.
Ræðum. mintist á að það væru minst 15—16 ár
síðan S. Stefánsson prestur í Vigur og fleiri málsmetandi
menn hefðu farið að rita og ræða um sameiningu bún-
aðarskólanna. Síðan liefði málið alt af öðru hvoru verið
á dagslcrá þjóðarinnar, þótt enginn hofði árangurinn orðið
enn sem komið væri. Hann áleit, að nú mætti ekki drag-
ast lengur að gera verulegar umbætur á búnaðarskóiun-
um, þvi búskaparlagið væri að breytast sem óðast og yrði