Búnaðarrit - 01.01.1904, Síða 176
172
menn virtust sammála um að aðgreina bæri bóklega og
verklega kenslu við búnaðarskólana og setja á fót bók-
lega búnaðarkenslu í Rvík, þá vildi hann minna á eitt
atriði, sem gengið hefði verið fram hjá í þessum umræð-
um, og það væri stutt búnaðarfræðsla eða bœndaskóli eins
og nú væri farið að halda á Hólum. Þessi kensla gæti
að vísu ekki veitt viðtæka þekkingu, en hlutverk hennar
væri að ná í sem flesta bændur, vekja athygli þeirra á
ýmsum atriðum búnaðarins, hvetja þá og glæðaumhugs-
un þeirra, svo að þeir verði móttækilegir fyrir það sem
ritað er og rætt um búnaðarmál. Allir bændur og bænda-
efni hefðu ekki efni á því að verja löngum tíma nó all-
miklu fé til búnaðarnáms, enda mætti vel við una, þó
til væi u smærri spámenn við hlið hinna stóru, væri fyr-
ir því séð að smærri spámennirnir gætu fært sór í nyt
kenningar stærri spámannanna, en að því gætu bænda-
skólarnir stutt.
Verkiega kensian mundi aldrei fara í lagi, né verða
alment notuð, ef búfræðis-nemendur ættu að iæra hjá
bændum víðsvegar um land. Vér hefðum of fáa bændur,
er slíkt gætu tekið að sér. Það væri og auðsætt, að bet-
ur mætti efna til kenslu á fám stöðum en mörgum, beztu
menn í hverri grein væru jafnan fáir, ekki sízt hjá oss,
en á þvi riði, að þeir kendu, er bezt kynnu. Þó bókleg
og verkleg fræðsla yrði aðgreind, ætti því að halda skóla-
búunum áfram sem fyrirmyndarbúum, er hefðu verklega
búnaðarkenslu á hendi, og væru þau þá sjálfkjörnir stað-
ir fyrir „bændaskóiana". Þar væri húsnæðið til, og þar
ætti að vera ílest að sjá af því sem um yrði talað á
bændaskólunum.
Guðjón tíuðmundsson gat ekki séð, að flutningur
bóklegu kenslunnar til Reykjavíkur stæði í neinu beinu
sambandi við stutt námsskeið eða svokallaða bændaskóla,
eins og sér hefði skilist á ræðu Guðm. Finnbogasonar.
Hann áleit, að bændaskólarnir ættu að vera sem víðast,
helzt einn í hverri sýslu. Með því að hafa þá að eins á