Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 183
179
hefi unnið mjög mikið að þvi, hefi gott grjót, haft vana
verkamenn, og látið vanda til verksins, að minsta kosti
öll hin síðari árin. Og reynsla. mín hefir verið hryggi-
lega dýr. Garðarnir standa afarilla, og viða fara þó frost-
in ver með þá en hór. Þegar reynt er að hafa grjót-
garðana svo háa að einhver vörn sé í þeim fyrir sauð-
fé, þá eru þeir strax á nösunum, þó að vel sé grafið und-
an og mulið undir og það aildjúpt. Og að hlaða upp
fallna garða hefir mér reynzt fulldýrt, þó að efnið sé á
staðnum. Fjárheldur grjótgarður verður svo afardýr —
■og óviðast er nú efnið í hann — að ársvextirnir af kostn-
aðinum ná J/4—Ys af öllum kostnaði við gaddavíi-sgirð-
ingu. Hitt veit eg að iágir grjótgarðar, sem eru heldir
ílestum stórgripum, endast allvel, ef vel er frá þeim gengið
1 fyrstu og landslagið spillir þeim ekki, og á þeirri reynsiu
hyggja rnenn, er þeir iofa um of varanleik grjótgarðanna,
en eilifir verða þeir ekki. Hann var hagur bæði á steina
og stuðla Eyfirðingurinn, sem hlóð túngarðinn fyrir föð-
iu' minn, og kvað svo um að loknu smíði:
Þessi garður grjóts á mel
til grunna eigi hrynur
fyr on Ragnarökkura él
ramlogt vfir dynur.
En fráleitt hefir hanri verið sannspár.
Þetta er bara til samanburðar á varanleik grjótgarða
og gaddavírs. Langsamlega ofsagt um það, hvað vírinn
endist illa; galvaníserað járn hefir enzt hór meira en
mannsaldur. Eigi vörzlugagnið af vírnum og grjótinu að
vera jafnfullkomið, verður vírinn miklu ódýrri girðing,
jafnt í lengd sem í bráð, þótt harm enda entist langtum
ver en við má búast. En með þessum samanburði vil
eg eigi spilla fyrir grjót.görðunum, þar sem vel hagar og
vinnukrafturer nægur; stórmikið unnið að vei jast stórgrip-
unum. Grjótinu úr túni og túnaukum verður oft bezt komið
íyrir í görðum. Nokkuð er gefandi fyrir skjólið, þó eigi
nái það langt, og þá eigi síður fyrir þann þrifnaðarsvip