Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 186
182
faðmar í dagsvérkið í 40 þuml. háan garðinn, sem ætl-
að er að bera 1 streng. Það er bersýnilegt, að mun
ódyrast verður bvorttveggja samanlagt, að hafa streng-
ina þrjá. Það getur verið sit.t með hverju laginu á ýms-
um pörtum túnsins, gengur ver að halda giónum garði
móti sólu, má þar síður vera hár. Sama er að segja
um þurviðrasveitir. Trúað gæti eg því, að allvíðast mundi
garðurinn með 2 strengjuin reynast heppilegastur.
Þetta girðinga-iag hlýtur að ryðja sór til rúms. Það
er eigi sjáifgefið að menn sjái strax i hendi hvernig bezt
vörði frá þeim gengið, þarf að athugast, prófast og birt-
ast almenningi. Næsta þing þarf við búnaðarstyrksveit-
inguna að uppörva sérstakiega til þeirra. Og þetta girð-
inga lag heflr enn einn stórmikinn kost, að lítt hugsan-
legt er að slík girðing verði að meini mönnum eða
skepnum; vörnin við slysurn er svo mikil i garðinum, og
því öruggari sem gaiðurinn er liærri. Hvassii oddar
stinga við átak, slys verða af skærum og hnífum, en alt
verður þetta að notast, og mest af því sem sagt hefir
verið um hætturnar af gaddavírnum er staðlaust, hefir
reynzt svo hér, reynist svo í öðrum löndum, þar sem hann
er notaður meir og meir, þrátt fyrir sömu hleypidómana
og hér. Hið eina sem rnér hefir fundist ilt er þetta: Að-
koman að fimmstrengjaðri snjóhulinni girðingu i nætur-
myrkri. Það verður að athugnst, hvort slík girðing verði
á þeim og þeim staðnum viðsjál vegna umferðar.
Annars hefir því verið gleymt af andstæðingum tún-
girðingalaganna' að þau eru einmitt að fyrirbyggja hætt-
ur af gaddavírnum fram með vegum og í tröðum. Áður
var þar alt heimilt og gaddavírinn breiddist út, verðlaun-
aður af búnaðarstyrkuum. Eg tel víst að enn betur þurfi
frá því að ganga. Og fyrirmæli laganna um strengja-
fjöldann og frágang allan þýðir líka það að skepnur
meiði sig ekki á vírnum.
Lögin geta í mörgum efnum staðið til bóta, og vissu
meðhaldsmenn þeirra það vel. Mestu varðar það, að oss