Búnaðarrit - 01.01.1904, Side 207
203
földu þökin, loðir samt sá annmarki við það, eins og hin,
að það þarf stöðugt viðhald, og sé það vanrækt um of,
þá skemmist þakið; enn fremur eru þau ekki eins skjól-
góð og þörf væri á í köldu loftslagi. Pappatorfþökin
hafa hvorugan þennan ókost; þau geta verið svo þykk
og skjólgóð sem vera vill, og þau þurfa ekkert viðhald,
eða sama sem ekkert, ef þau eru vandlega lögð í byrjun,
og skal eg því reyna að lýsa þeim svo nákvæmlega, að
þeir sem vilja geti komið þeim á hjá sér.
4. Tvöfált pappaþatc með torfi.
Hallinn á þekjunni á helzt ekki að vera rneiri en
1 : 25, svo að */4 álnar ris er nægilegt á 12 álna breiðu
húsi. Hallinn þarf nefnilega ekki að vera meiri en svo,
að vatnið geti runnið eða sitrað úr þekjunni, en bezt
er að þekjan sé svo rislítil sem má vegna afrenslisins,
því að þá geta stormar síður grandað þakinu eða rótað
torfinu, og hægra að halda því grónu.
Súðin verður að vera úr góðum borðum (ekki van-
köntuðum); þykt þeirra xná aldrei vera minni en 1K, en
fer annars eftir því hve langt er á milli sperra (eða
réttara sagt þakbitanna, því að svo rislítil þök liggja
auðvitað ekki á sperrum, holdur á bitum eða þaktrjám);
bezt er að súðin sé plægð, því að ella er hætt við tjöru-
lykt inni þegar súðin gisnar. Stundum er stráð á súð-
ina Ya” þykku lagi af hreinum sandi undir pappann, og
sé það gert, má súðin til að vera plægð og má ekki
gisna svo að gangi úr plægingum; þetta sandlag er
samt ekki nauðsynlegt, að minsta kosti ef pappinn er
sandborinn að innanverðu.
Pappinn er lagður á súðina eins og skýrt er frá um
tvöfalda pappaþakið hér að framan: Fyrst pappalag, þá
lag af límbiki og svo pappalag aftur, sem er bikað vand-
lega. Þegar skaxirnar í innra pappalaginu eru iímdar
saman, skal gæta þess að bilcið komi ekki of nálægt
*