Búnaðarrit - 01.01.1904, Síða 212
208
liarf að gera sérstakar ráðstafanir fyrir loftumrás í her-
bergjum undir súðinni, ef þau eiga að vera loftgóð; bezt
er að hafa litla strompa út gegnum þekjuna, en vel þarf
a,ð vera um þá búið, og þeir verða að vera svo gerðir,.
að alveg megi loka þeim að ofanverðu eða utanverðu,
án þess að fara upp á þakið til þess. Einnig má hafa
vindaugu á veggjunum, með góðum lokum að utan og
innan. Sé slegið innan á þakbitana, ætti helzt ekki að
setja stopp þar í milli og súðarinnar, því að þá kemst
hvergi loft að súðinni, og er henni þá miklu hættara
við fúa en ella; sá slegið innan ábitana, en ekki stoppað
yfir, þarf að hafa vindaugu á veggjum milli bitaenda svn
að hægt só að hleypa hreinu iofti inn á milli súðarinnar
og innonklæðningar við og við; hlýinda vegna þarf ekki
að slá innan á þakbitana, því að þakið er í sjálfu sér
nógu skjólgott, ef gróðrarlaginu er haldið nógu vel við.
Þetta þak er sérstakiega hentugt á steinhús, sökum
þess hve það er endingargott og skjólgott; á timburhús
má og vel brúka það, en ókostur er þá hve þungt það
er. Ennfremur má vel brúka það á torfbæi eða torfhús,
en þó með lítilsháttar tiibreytingu frá því, sem hér hefir
verið lýst, vegna þess að súðin á torfhýsunum nær ekki
út fyrir vegginn, heldur aðeins að honum innanverðum.
Það má leggja pappann á súðina alveg eins og sagt
er frá hér að framan; einnig er vandræðalaust að leggja
pappann á sjálfan torfvegginn, og líma lögin vel saman
þar, en vandinn er að búa svo um þar sem mætist
súðin og veggurinn, að pappinn rifni ekki þar, þegar
veggurinn sígur. Hvergi hefir verið gerð tilraun með
þetta, svo mér só kunnugt um, og er því ekki gott að
segja hvað duga muni, en tiltækilegast þykir mér að
hlaða vegginn úr signu efni og fergja hann ef þarf, áður
en þakið er iagt, svo að hann sígi sem minst eftir það.
Síðan riður mest á því að ganga svo frá röndinni á súð-
inni, að ekki geti komið brot á pappann þar, þó vegg-