Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 216
212
segir í blöðunum. Þá er það kom til Kaupmannahafnar
sagði heilbrigðislögreglan, að það væri óhæfilegt tií
manneldis. Svo var alt kjötið gert upptækt, helt yfir
það steinoiíu og grafið niður á gjöreyðingarstofnun bæj-
arins á „Enghave“-vegi.
Kjöt þetta var frá Stokkseyii.
Þetta er eigi í fyrsta sinn að heiibrigðislögreglan
hér í Kaupmannahöfn hefir orðið að gera íslenzkt sauða-
kjöt uptækt og láta grafa það niður. Þá er menn Jesa-
um það í blöðunum, bætir það aldrei úr því litia
áliti, sem hið íslenzka saltkjöt er í. Að vísu þarf eigi
svo mjög mikið til þess að áliti sumra íslendinga eða
íslenzkra kaupmanna, að saltkjöt verði gert hér upptækt.
Ef slær í kjötið og ýlda leggur af því eða af hníf, þá
er honum er stungið í það, er það eigi talinn manna
matur af heilbrigðislögreglunni. En þótt einhverjir
íslendingar kunni að geta huggað sig við það, að þeir
mundu hafa getað borðað kjöt þetta, þá er þó skaðinn
hinn sami, og ekki bætir það heldur úr meðferðinni á
íslenzku kjöti né áliti á því.
Kaupmönnum, sem kjöt ílytja af íslandi, ætti að
vera það fullkunnugt, að mönnum helst hér eigi uppi að
flytja inn skemdar matvörur eins og á íslandi. Eftir-
lit er hér dágott, en því nær ekkert á íslandi. Þess
vegna hefir stundum verið flutt til landsins maðkað
mjöl og mjölblendingur (t. a. m. kaupfólagsmais), sem í
útlöndum er einungis notaður til fóðurs handa kvikfén-
aði, og selt óátalið til manneldis. Og þá þarf eigi
annað en minna á ýms konar kaffiblending (eksportkaffi,
kaffirót o. fl.), lituðu og sykruðu hefilspænina, sem seidir
eru í staðinn fyrir kanel og kallaðir svo, og fleira þess
háttar; eða þá vínföngin og konjak og wisky, sem alt
má heita gjörsvikið, er til íslands er flutt. Og spritt-
blanda er þar seld sem brennivín. Sumir toliembættis-
menn og danskir kaupmenn, sem til þekkja, segja að