Búnaðarrit - 01.01.1904, Blaðsíða 217
213
það sé meginregla dansk-íslenzkra kaupmanna að flytja
pær verstu vörur, sem hægt er að fá, til íslands. íslend-
ingar vilja fá ódýrar vörur, en þeir ættu að íhuga þetta
mál alt meira en þeir gera, og hvert vert er að kaupa
allar þær óþverra-vörur, sem fluttar eru til landsins.
En ég sný aftur máli mínu að saltkjötinu. Margur
maður á íslandi mun eflaust hugsasem svo, að betraværi
landsmönnum, að borða heldur kjöt sitt sjálfir, en að flytja
það til útlanda til þess að láta grafa það þar niður. Betra
væri ísiendingum einnig að borða kjöt sitt sjálfir, en að
kaupa frá útlöndum dýrum dómum bjúgu eða pylsur úr
argasta hrossakjöti, eða svínakjöti, flesk frá Ameríku og
öðrum löndum, og eiga á hættu að fá „trikinur“ í sig,
en þær eru nærri ódrepandi, ef þær komast í menn, eða
með öðrum orðum, hver sá maður er nærri ólæknandi,
sem þær komast í.x) Þá verður einnig að gæta að því,
að það er áhættumikið að flytja saltkjöt hingað til Dan-
merkur á hitatima ársins, r.ærri níu eða tíu mánuðum eftir
að fónu hefir veríð slátrað og kjötið saltað niður. Ef það
er gert, eða ef menn ráðast í að senda kjöt utan á vorin,
þarf að líta eftir því áður en það er sent, og salta það
um, ef þörf gerist; er eigi sagt að það dugi, nema það
sé gert með vandvirkni og af reynslu eða þekkingu.
Einstaka lcaupmenn, sem reka verzlun þar sem hafnir
eru illar, eins og t. a. m. á Stokkseyri, eru illa staddir
að því er kjötverzlun snertir, því að þeir geta eigi fengið
skip frá útlöndum til þess að koma víð hjá sér eftir slát-
urtíð. Þeir eru því nauðbeygðir til þess að geyma kjöt
það frarn á útmánuði eða til vors, sem þeir viija senda
til útlanda. En þeim mun meiri varkárni verður að hafa
við alla meðferð á kjötinu, og sérstaklega ef það er eigi
sent fyr en um miðsumarskeið.
i) Trikinu-voiki liefir oft gcrt vart við sig í Danmörku í ár.
Enginn œtti því að borða hrátt fiesk eða hráar pylsur.