Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 218
214
íslenzka sauðakjötið er í raun réttri lnð ljúffengasta
og bezta sauðakjöt, sem til er í heimi, en landsmönnum
verður oflítið úr því. Það er slæmt að ástandið skuli
veraþannig, að kaupmenn landsins breyta heims-
ins bezta sauðakjöti í eitthvert hið versta
kjöt, sem hingað kemur á markaðinn og hér er til söku
Svo búið má þetta eigi standa. Þetta er vanþekking,
hirðuleysi og dugnaðarieysi. Bændur, allir sauðfjáreigendur,
verða að borga alian þann skaða, sem af þessu leiðir.
Landið býður árlega stórtjón.
Eitthvert hið öruggasta og einfaldasta ráð við þessui
— og til þess að koma kjötverzlun landsins í lag — er
það, að ungir IsleDdingar fari utan, til Kaupmannahafnaiy
og komi sér þar fyrir hjá góðum slátrára, og læri að
slátra, búa til bjúgu og fara með kjöt að öiiu leyti eins
og siðuðum mönnurn sæmir. Iiér þarf þekkingu og
framkvæmd. íslendingar þurfa að 1 æra slátraiðn alveg
eins og ýms önnur iðnaðarstörf, sem þeir þegar hafa
lært. ísland elur svo mikinn gangandi pening, að þetta
er alveg nauðaynlegt. Eigi er það heldur erfiðara fyrir
unga íslendinga að læra slátraraiðn, en t. a. m. trésmíðar
eða ýmisleg önnur iðnaðarstörf, sem margir þeirra hafa
lært erlendis. Með sparsemi geta þeir haft ofan af fyrir
sér á meðan þeir eru að námi, ef þeir eru þroskaðir,
því að þeir íá dálítið kaup. Samt er eigi gott að fara
utan alveg félaus. Bæði far og vist áður en vinna fæst
kostar peninga, sem menn þurfa að hafa með sér, en
margur handiðnarmaður hefir getað klofið þann kostnað, og
óhugsandi er það eigi, að Búnaðarfélag landsins vildi greiða
fyrir þeim mönnum (t. a. m. með fargjaldið), sem vilja
læra slátraraiðn ogþurfa þess moð. Sigurður Jóhannes-
son stórkaupmaður er fús á að taka íslendinga til náms.
Hann er einhver hinn merkasti kjötsali, sem nú er í
Danmörku, og hefir mikið slátrunarhús. í haust ættu
að koma nokkrir ungir íslendingar hingað og vera hér