Búnaðarrit - 01.01.1904, Síða 220
216
Terdið á 'fénu er of lágt. LRndsmenn hafa því í raun
réttri, nú um nokkur ár, tapað árlega miklu fé á fjár-
sölunni til Engiands, sem þeir hefðu eigi þurft að tapa,
«f þeir hefðu átt slátrunarhús og kunnað vel með að
fara. Ef alt væri í iagi, ætti atvinnan við slátrunina
■eigi að ganga úr höndum landsmanna, þá er um fé er
að ræða, sem selt er til slátrunar af skipsfjöl eða í
gæzluhaldi. Landsmenn ættu þá einnig að geta haft
það, sem innmatnum nemur, meira upp úr hverri kind,
sem þeir selja til Englands, en þeir hafa nú. Ef slátr-
unarhús komast á í kaupstöðum og öllum hinum helztu
verzlunarstöðum, þar sem fjársala er mest, þá munu fs-
lendingar sjálfir taka að slátra fé sínu og hafa þann
ágóða, sem af því ieiðir.
Ég hefi spurt, að einn eða tveir íslendingar hafi ný-
lega lært eitthvað í slátraraiðn, en það er eigi nóg,
því að ísland þarf að halda á mörgum slátrurum, einum
-eða tveimur í hverjum kaupstað og einum í helztu verzl-
unarstöðum landsins. Þess vegna ættu hér um bil tutt-
ugu ungir íslendingar að iæra þessa iðn á næstu árum.
Menn ættu ekki að setja það fyrir sig, að sláturtími er
mestmegnis um stuttan tíma af árinu; bæði má hafa at-
vínnu af ýmsu öðru nokkurn tíma ársins, og einnig er
nú orðið svo hægt að ferðast á milli landa, að sumir
slátrarasveinar gætu farið tíl Kaupmannahafnar og fengið
þar vinnu, þá er þeir hefðu enga atvinnu af iðn sinni á
íslandi. Sumir iðnaðaðarmenn fara svo að. Einnig er
það alkunnugt, að margir stunda ýmsa atvinnu á íslandi,
svo sem fiskiveiðar og annað, þótt eigi sé atvinna að því
alt árið. Slátrari í kauptúni gæti t. a. m. stundað jarð-
rækt á vorin og sumrin, þótt. hann fengist við sláturstörf
alt haustið o. s. frv. Þeir slátrarar, sem byggju 1 kaup-
stöðum landsins og rækju þar einnig kjötverzlun, mundu
varla þurfa að óttast atvinnuleysi, ef þeir eru duglegir
og ekki of margir, en á því er eigi hætta fyrst um sinn.