Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 225
221
legast mun hestum beitt fyrir vagn í fyrsta sinn sem
aktýgi eru lögð á þá, því tvíhjóiaðir vagnar eru nú orðnir
alltíðir, einkum í Reykjavík og við vegagerðir, sem lands-
sjóður kostar. Eftir litla, oft enga æfingu við að draga
tóman vagninn, er hestunum ætlað að draga hann með
fullkomnum þunga í. Eins og eðlilegt er gengur þetta
misjafnlega. Séu hestarnir stirðlyndir og óþægir, verða
þeir kargir og fást annaðhvort ekki til að ganga, eða
þá að þeir taka köst og þjösnast áfram um stund og
standa svo kyrrir á milli. Ökumaðurinn verður þá ann-
aðhvort að teyma þá, eða þegar hezt, er, ganga framan-
til við þá. Lundgóðir og þægir hestar eru ótrúlega fljótir
til að venjast á að draga þungt h)ass, þótt þessi aflagis-
aðferð sé við höfð, sem hvergi á sér stað nema hér
á landi.
Þegar hestar eru tamdir til aksturs, og til þess ættu
sem flestir hestar að temjast, með því það getur oft
komið sér vel að þeir séu því vanir, á að byrja á því
að fá þá til að ganga á undon manni með tómum ak-
týgjunum og verða vel taumliðuga til hverrar handar
sem maður vill stýra þeim, og jafnframt þarf að venja
þá á að verða fljóta til að stansa og ganga aftur ábak,
því oft kemur það fyrir að hesturinn þarf að ganga aftur
á bak nokkur spor, og er þá mikið í það varið, að hann
sé þægur og fljótur til þess. Það er auðveit að venja
hestaim á að verða þæga ef rétt er að farið. Mjög er
það þó mismunandi hve hestar eru auðtamdir, en þvi
tregari og stirðari sem þeir eru í byrjun, þess meiri ná-
kvæmni þarf að hafa og þegs lengri og fjölbreyttari þarf
tamningin að vera.
Jafnframt þessum fyrstu æfingum, á að venja hest-
ana við að talað sé við þá; það á að segja þeiin með
stuttum og greinilegum orðum hvað þeir eiga að gera,
og áriðandi er að sömu orðin séu altaf viðhöfð. Finnast