Búnaðarrit - 01.01.1904, Page 259
255
hætlulegur, vil eg geta þess, að á Sauðanesi í Húna-
vatnssýslu — sem var annar kenslustaðuiinn í þeini sýslu —
drápust 6 kindur úr kláða af þeirri ástæðu að biða þurfti
í 4 vikur eftir því að baðað yrði, en böðunin var bund-
in við kensluna, sem eigi gat farið fram fyr en þetta.
Það er skoðuu ýmsra mnnna, að kláðinn sé væg-
ari nú en hann hafl verið áður; en þetta er mesti mis-
skilningur. Klúðinn er jafnerfiður viðfangs og hættu-
legur eins og hann heflr verið nokkru sinni áður, ef
liann er látinn afskiftalaus. Þessi skoðun heflr komið
því til leiðar, að menn hafa gert litið úr honum og
talið að hann væri meinlaus. En af þessu hefir ieitt
það, að kláðinn heflr breiðst út, og er nú þegar kom-
inn um alt land.
Hin reglulega útrýming fjárkláðans var hafin 1.
nóvember 1903.
Þessu verki var nú haidið áfram í Þingeyjarsýslu,
Eyjafirði og Skagafirði að Hóraðsvötnum, í nóvember og
öesembermánuði. En í Austuramtinu, að Breiðamerkur-
sandi, fór böðunin fram í janúar [og febrúar 1904. Á
öllu þessu svæði, hafa verið baðaðar nálægt 220 þúsund
fjár. Og árangurinn er sá, að það hefir að eins á
þremur bæjum í Þingeyjarsýslu fundist kláðavottur í
5 kíndum. Þessar kindur voru baðaðar aftur ásamt þvi
fé, sem þær höfðu haft húsavist með; en tryggara hefði
verið, að sú böðun hefði verið víðtækari.
í siðustu haustréttum varð ekki neinstaðar vart við
kláða í þessu fé.
Síðastiíðið haust skrifaðí eg öilum sýslumðnnum í
þeim sýslum, er útrýming fjárkiáðans fór fram í og bað
þá að gera ráðstafanir til að ait fé á því svæði yrði
skoðað, og senda mér síðan skýrslu um árangurinn. —
Þessar skýislur hefi eg fengið frá sýslumönnunum í
norður-sýslunum, og bera þær það með sér, að enginn
minsti grunur um kláðavott hafi komið í ljós við þess-
ar skoðanir.